ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΟ ΣΕΛΛΑ ( A' MEΡΟΣ _ΕΙΣΑΓΩΓΗ ) !

To Σελλά,  το όμορφο κεφαλοχώρι της περιοχής Τριπύλης στην ορεινή Τριφυλία, ανέδειξε τα τελευταία χρόνια μια ποδοσφαιρική ομάδα, η οποία συμμετείχε και  στην γ΄ κατηγορία του πρωταθλήματος του Ν. Μεσσηνίας με εξαιρετικά όμορφη και δυναμική παρουσία. Οι ρίζες της και η ιστορία της έρχονται από τα παλιά.

Η δεκαετία του '80 ήταν η κορυφαία αναφορικά με το ποδόσφαιρο στο Σελλά, καθότι η "μπάλα" αποτελούσε την καθημερινή απογευματινή ενασχόληση του συνόλου της τότε νεολαίας στο χωριό. Για την ιστορία μέχρι και την εν λόγω δεκαετία,  το Σελλά αριθμούσε πάνω από  40 παιδιά και νέους μέχρι 20 ετών. Καθημερινά αργά το απόγευμα στον προαύλιο χώρο του σχολείου αλλά και μερικές φορές στον ακάλυπτο χώρο της αποθήκης λιπασμάτων (τωρινό Λαογραφικό Μουσείο), γινόταν ένας πραγματικός "χαλασμός" από το ποδόσφαιρο που παιζόταν μέχρι αργά τη νύχτα. 

Εμείς, θα παίζαμε με τις ώρες μπάλα και δεν θα γυρίζαμε στο σπίτι αν δε φώναζε η μάνα από το παράθυρο. Τα καλοκαίρια μετά τη μπάλα θυμάμαι πηγαίναμε σχεδόν όλοι στο καφενείο του Παπα "Μουσούλι" και καθόμασταν έξω κάτω από τη μουριά με τη σειρά πίνοντας coca cola, στην οποία ρίχναμε μέσα στο μπουκάλι φιστίκια...Τα αστεία και τα πειράγματα έδινα και έπαιρναν ενώ ο Παπα Παναγιώτης ερχόταν και μας πείραζε όλους καλόκαρδα, λέγοντας αστεία στον καθένα από εμάς ξεχωριστά αλλά και σε όλους μαζί πολλές φορές!

 Παίζαμε στο δρόμο, παίζαμε όπου μαζευόμασταν πάνω απο 4-5 άτομα, αλλά το γήπεδο μας ήταν ο προαύλιος χώρος του σχολείου με τσιμέντα ριγμένα για διάδρομο, στουρνάρι κάτω και πολλές  αιχμηρές γωνιές. Όταν ιδρώναμε δεν αλλάζαμε μπλούζα. Τη βγάζαμε, την αφήναμε στο χώμα και την ξαναβάζαμε μετά αδιαφορώντας για τα μικρόβια που έστηναν πάρτι πάνω της. Όταν διψούσαμε δεν είχαμε το ειδικά σχεδιασμένο παγουράκι για να πιούμε νερό. Πίναμε με το στόμα μας από τη βρύση στην άκρη του προαυλίου, η οποία ήταν εντελώς εκτεθειμένη και από την οποία ξεδιψούσαν επίσης οι περαστικοί αλλά και τα ... ζώα! Όταν χτυπούσαμε από το παιχνίδι δεν σήμανε γενικός συναγερμός. Αν δεν χρειαζόμασταν ράμματα,  τότε γινόμασταν καλά με λίγο ιώδιο, που γιάτρευε τα πάντα και την άλλη ημέρα δείχναμε με καμάρι το κόκκινο χρώμα πάνω στο σώμα μας.  Η μάνα μας το πιθανότερο είναι να φώναζε για το σκισμένο σορτσάκι και την επόμενη να πήγαινε να έβαζε εκείνο το θρυλικό (συνήθως καφέ ή μαύρο) οβάλ δερμάτινο μπάλωμα.

 
Δεν μας πτοούσε καμία καθημερινή ενασχόληση άσχετα με το πόσο κουρσεμένοι είμασταν από τις βαριές γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Προσωπικά θυμάμαι ότι είχα πάντοτε τις αισθήσεις μου σε εγρήγορση για να ακούσω φωνές παιδιών και θόρυβο (τάμπα τουμπα όπως λέμε στο Σελλα),  από τα δυνατά σουτ στον τοίχο του σχολείου από όσο μακριά στα χωράφια και αν ήμουν και με τσάκιζε κρύος ιδρώτας να τελειώσω γρήγορα τη δουλειά που έπρεπε να κάνω για να προλάβω να παίξω, έστω και εάν έπιανε το σούρουπο. Είμαι βέβαιος ότι τα συναισθήματα αυτά ήταν ίδια σε όλα τα παιδιά εκείνη την εποχή, γιατί  η κάψα και η αγάπη μας για το ποδόσφαιρο ήταν μεγάλη.

Την περίοδο του καλοκαιριού  το ποδόσφαιρο είχε την τιμητική του καθώς πολλά παιδιά μεγαλύτερα που είχαν φύγει από το χωριό επέστρεφαν είτε για διακοπές είτε από άδειες από τις δουλειές τους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Στάθης Δημητρόπουλος, ο οποίος έδινε πάντα το τέμπο, καθώς όλοι μας περιμέναμε να εμφανιστεί  κάπου εκεί στις αρχές Αυγούστου στο Σελλά κάτι το οποίο πράγματι συνέβαινε και όλως περιέργως (ίσως το επιδίωκε κιόλας αυτό, σκέφτομαι τώρα) εμφανιζόταν στο χωριό  με το αυτοκίνητό του αργά το απόγευμα, όταν το προαύλιο του σχολείου ήταν γεμάτο από παιδιά που έπαιζαν ποδόσφαιρο. Μόλις τον βλέπαμε τότε όλοι αναφωνούσαμε "Ο Στάθης παιδιά !!!" και σταματούσαμε το ποδόσφαιρο για να τον υποδεχτούμε γεμάτοι χαρά. Ο Στάθης έκανε πάντα την πρώτη του στάση στο γήπεδο πάνω από το δρόμο και εν μέσω επιφωνημάτων έδινε το στίγμα για τα επόμενα παιχνίδια και για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει τις επόμενες ημέρες. Στη συνέχεια μας πέταγε μια καινούρια μπάλα, την οποία ήξερε ότι την περιμέναμε με λαχτάρα και ακολούθως πήγαινε σπίτι του να χαιρετήσει τους γονείς του και επέστρεφε πάλι στο γήπεδο για να παίξει μαζί μας.

Η αδρεναλίνη ανέβαινε στα ύψη καθώς ο ανταγωνισμός από τα μεταξύ μας ματς ήταν μεγάλος ιδιαίτερα στις περιόδους των γιορτών (Πάσχα και  Δεκαπενταύγουστο), οπότε και  πραγματοποιούσαμε αγώνες ντέρμπι μεταξύ νέων και παλαιμάχων με ιδιαίτερες προετοιμασίες και τιμές,  αλλά και κερκίδα πάνω στο δρόμο, το μισό χωριό. Τότε γίνονταν απονομές στους νικητές με κύπελα, τα οποία είχε προμηθευτεί το Στάθης Δημητρόπουλος και ανθοδέσμες, τις οποίες φτιάχναμε εμείς οι υπόλοιποι με λουλούδια από τους κήπους του χωριού.

Τόσο οι αθλητές όσο και οι παράγοντες που αφιέρωσαν χρόνο και χρήματα για να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια, αξίζουν συγχαρητήρια. Στην παρούσα χρονική στιγμή η ποδοσφαιρική ομάδα έχει σταματήσει τις συμμετοχές στα αθλητικά δρώμενα καθώς η πληθυσμιακή διάρθρωση του χωριού δεν καθιστά δυνατή την ανανέωση της ομάδας, αλλά και λόγω του ότι οι παράγοντες που συνετέλεσαν στην προγενέστερη κατάσταση, εκλείπουν πλέον στην ανθρωπογραφία του Σελλά.

Για την ιστορία...     (Αρχή ήμισυ παντός. Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος) 

Και πράγματι οι δύο παρακάτω εικονιζόμενοι στην φωτογραφία ο Βασίλης Αργυρόπουλος (του Γκογκονίκου), ο Στάθης Δημητρόπουλος (του Κλωνιώτη) καθώς και ο Γιώργος Σταθακόπουλος (Του Μακρή ), ήταν οι άνθρωποι που έκαναν το πρώτα σημαντικά βήματα για την ιδρυθεί η ομάδα από το Σελλά. Όλη την ιστορία θα την αναπτύξουμε σε μελλοντικές αναρτήσεις.

Σήμερα ανεβάζουμε  τη φωτογραφία  με τους δύο αρχικούς και βασικούς πρωταγωνιστείς    της πρώτης ομάδας στο Σελλά.
 

 Αριστερά με το κόκκινο σορτσάκι ο Βασίλειος Αργυρόπουλος (Διαχειριστής και Founder της υφιστάμενης σελίδας) με τον Σταθη Δημητρόπουλο.

 

Μεγάλη η ιστορία της ομάδας, αλλά και επίσης σημαντική για τα μεγέθη του Σελλά στην νεότερη ιστορία με την συμμετοχή της ομάδας στο τοπικό πρωτάθλημα Μεσσηνίας.

 Ποια είναι όμως η ιστορία της ομάδας......... ?
 Πως ξεκίνησε........?
 Ποιοι ήταν οι πρωτεργάτες της εν λόγω προσπάθειας ......?
 Πως ξεπήδησε η ιδέα της ομάδας....... ?
 Ποιος και πότε έκανε το πρώτο βήμα....... ?
Ποια ομάδα και πότε έκανε την πρώτη εμφάνισή της σε φιλικά παιχνίδια στηνΑθήνα  ?
Ποια η πορεία πριν την ίδρυση της ομάδας με συμμετοχές σε φιλικά παιχνίδια στην Αθήνα.......?
Ποια η πορεία και οι συμμετοχές της ομάδας στην  γ κατηγορία τοπικού πρωταθλήματος .........."

Η πρώτη ομάδα στο Σελλα

Διακρίνονται με την σειρά από αριστερά πάνω και προς τα δεξιά οι εξής παίχτες :
(στην παρένθεση τα παρατσούκλια του χωριού)

1.Αργυρόπουλος Βασίλειος  του Δημητρίου ( Μητσαργύρη)
( Δεξί χαφ. Πολύ καλό δεξί πόδι, οργανωτικός αλλά  πέραν των ποδιών έπαιζε και το χέρι και με  αγκωνές στο παιχνίδι του)

 
2.Ι Μανωλόπουλος του Αθανασίου ( Μπουρτσουκλής)
( Τερματοφύλακας. Το παιδί που αψηφούσε τον πόνο.... Δεν θυμάμαι ποτέ να είχε κλάψει από κανένα χτύπημα )

 
3.Παναγιώτης Αργυρόπουλος του Αθανασίου ( Ματσούκας)
( Κεντρικό χαφ . Οξυδέρκεια στο παιχνίδι του και οδοστρωτήρας στην κατεβασιά του)

 
4.Αγγελόπουλος Εμμανουήλ του Γεωργίου (του Αγγελόγιαννη)

( Κεντρικός αμυντικός . Οδοστρωτήρας....ή μπάλα ή παίχτης πέρναγε...και τα δυο εξαιρετικά δύσκολο....και έκανες το σταυρό σου εάν γλίτωνες ...)

 5.Αργυρόπουλος Βασίλειος του Νικολάου ( Γκογκονίκου) ( Διαχειριστής και founder  του υφιστάμενου ιστότοπου)
( Φορ: Δυνατό σουτ και ταχύτητα της αστραπής. Ο παίκτης με τα περισσότερα γκολ και άνθρωπος που αγαπούσε με πάθος την μπάλα)

 
6.Δημητρόπολος Ευστάθιος του  Αθανασίου ( Κλωνιώτη)
( Κεντρικός παίχτης. Ο άνθρωπος της τεχνικής, της συνεργασίας και της στρατηγικής. Έπαιζε προσεχτικά άλλα έφευγε με πολλές κλωτσιές στα πόδια από εμάς και πάντα νευριασμένος από το άτσαλο και άγριο παιχνίδι, το οποίο ως μεγαλύτερος προσπαθούσε να μας το βελτιώσει. Ωστόσο δεν περνούσαν παρά μόνο μερικές ώρες για να τα ξεχάσει και να επανέλθει στο γήπεδο πάντα ένθερμος υποστηρικτικής της ομάδας και της μπάλας στο χωριό )

Και στην κάτω σειρά

 
7.Παναγόπουλος Κωνσταντινος του Δημητρίου ( Πλιας )
( Επιθετικός. Οι κεφαλιές του ήταν σκέτο φαρμάκι...Έκανε πάντα τα δικά του...αλλά ήταν μεγάλος παιχταράς)

 
8.Σταθακόπουλος Γεώργιος του Αναστασίου ( Μακρή)
( Παίχτης μπαλαντέρ για όλες τις θέσεις. Ακούραστος και δυναμικός. Οι αντοχές του ήταν οι μεγαλύτερες ολονών μας. Τρώγαμε τη σκόνη του! Ψυχάρα!!!)

 
9.Αδαμόπουλος Παναγιώτης του Νικολή ( της Μαριώς )
( Κεντρικός παίχτης. Τεχνίτης με συνεργατικό πνεύμα  αλλά το έριχνε στο χαβαλέ)

 
10. Παπαευθυμίου Χαράλαμπος του Παναγιώτη ( Μουσούλι)
( Κεντρικόεπιθετικός. Τεχνίτης αλλά πάντα και αυτός με τον χαβαλέ στο παιχνίδι)

 
11 Αργυρόπουλος Νικόλαος του Δημητρίου ( Μητσααργύρη)
( Κεντρικός παίχτης . Όταν αποφάσιζε να παίξει έπαιζε οργανωτικό παιχνίδι)

**** Φωτογραφίες απο το ιστορικό αρχείο του Στάθη Δημητρόπουλου 

 

Ο Διαχειριστής του Sella Messinia's Blog News- Nemesis 

Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του  SELLA MESSINIAS BLOG NEWS NEMESIS - © 2017  Το περιεχόμενο του Blog αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Sella Messinias Blog News Nemeis . Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο blog μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του Blog χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας.