Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

" ROCK AND ROLL" ΣΤΟΝ ΑΡΚΑΔΙΚΟ ΠΟΤΑΜΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΕΛΛΑ ( ΤΟΠΩΝΥΜΙΟ ΣΕΛΛΕΙΚΟ)!

Σκληρό Rock and Roll στον Αρκαδικό ποταμό στην περιοχή Σελλά ( τοπωνύμιο Σελλέικο ποτάμι), από τα μέλη του ομίλου φίλων Αρκαδικού ποταμού, αλλά και από  πολλούς φίλους που επέλεξαν να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην περιοχή το περασμένο καλοκαίρι. Η γραφική και ξακουστή  λίμνη, που βρίσκεται δίπλα  στο παλιό και ιστορικό νερόμυλο και  απέναντι από το πάρκο, αποτέλεσε το σημείο αναφοράς, για τα νεαρά και όχι μόνο μέλη της εκδήλωσης. Όπως μπορείτε να δείτε και στο παρακάτω βίντεο , οι συμμετέχοντες πραγματοποίησαν  επαναλαμβανόμενες βουτιές στην λίμνη, καθώς ως βατήρας  χρησιμοποιήθηκε,  η μεγάλη πέτρα που βρίσκεται στα πλαϊνά της. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα ποτάμια οι λίμνες και γενικότερα η φύση, πάντα εγκυμονούν κίνδυνοι , τους οποίους θα πρέπει να γνωρίζουμε και να λαμβάνουμε όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα, έτσι ώστε να απολαμβάνουμε με ασφάλεια την χαρά που μας προσφέρει η φύση που μας γέννησε. Η συγκεκριμένη λίμνη σε κάποια σημεία κάτω από την μεγάλη πέτρα, έχει βάθος που μπορεί να φτάνει, έως  και τα 2,5  μέτρα. Επίσης, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι,  η άνωση στο γλυκό νερό είναι κατά πολύ μικρότερη σε σχέση με την θάλασσα, με αποτέλεσμα να κάνει την κολύμβηση δυσκολότερη και επίπονη. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να λαμβάνονται όλα εκείνα τα μέτρα προστασία και επίβλεψης για την ασφαλή κολύμβηση , έτσι ώστε να απολαύει κανείς τις χαρές που προσφέρει η φύση!  
 

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

ΣΚΛΗΡΟ ΡΟΚ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΣΤΟΝ ΑΡΚΑΔΙΚΟ ΠΟΤΑΜΟ!

ΠΕΤΡΟΣ!
Όταν κατεβαίνεις στον Αρκαδικό ποταμό, ένα είναι βέβαιο.. Θα ξεχάσεις τα πάντα! Αφήνεις την καθημερινότητα και όλα τα προβλήματα και πνεύμα και σώμα απελευθερώνονται.  Η αδρεναλίνη ανεβαίνει και νιώθεις μια τρελή επιθυμία να γίνεις ένα με το ποτάμι…. Να γευτείς και να νιώσεις την μαγεία που σου προσφέρει απλόχερα. Εξάλλου εάν στην ζωή σου δεν δώσεις λίγο μαγεία, τότε δεν θα έχει καμιά νοστιμιά…   Εκεί στο δικό μας το ποτάμι και τα γνώριμα λημέρια που ακούνε στο όνομα νερόμυλος των Αργυραίων, η λίμνη του νερόμυλου  και το πάρκο των φίλων αρκαδικού ποταμού, συναντήσαμε έναν γνώριμο για εμάς πρόσωπο.. . Τον Πέτρο ! Ο Πέτρος είναι γαμπρός Σελλαίος με καταγωγή από Αθήνα. Ωστόσο, για όσους δεν τον γνωρίζουν, να πούμε ότι υπεραγαπά την φύση και την επαρχία γενικότερα, αν και παιδί της πόλης.  Ως εκ τούτου, νιώθει ιδιαίτερη έλξη για την περιοχή Τριπύλη, καθώς κάθε φορά που την επισκέπτεται με την σύζυγο του Αργυρώ Αργυροπούλου, εξορμά στα βουνά και τα λαγκάδια να ρουφήξει λίγο από  την ανείπωτη ομορφιά της περιοχής. Το περασμένο καλοκαίρι τον συναντήσαμε  στο ποτάμι να απολαμβάνει το μπάνιο μετά της συζύγου και τέκνων, αλλά   με τις αισθήσεις και την αδρεναλίνη να βρίσκονται στο ζενίθ!  

Δείτε το παρακάτω βίντεο και θα καταλάβετε!
 

ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΠΟ KANEΛΛΟΠΟΥΛΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΙ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ ΔΗΜΗΤΡΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΡΚΑΔΙΚΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ !!


ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΑΛΙΜΑΚΙ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ
 Ο τέως  Πρόεδρος του  Συλλόγου  ΜΥΡΑΙΩΝ  & ΑΛΙΜΑΚΑΙΩΝ  «Η ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ»,  Δημήτριος Κανελλόπουλος, στην τελευταία εκδήλωση του εν λόγω Ομίλου, ή οποία που έλαβε χώρα στα τέλη του περασμένου Αυγούστου, στο  εξαίρετο διαμορφωμένο χώρο του ομίλου ( μέσα σε μια ζούγκλα πρασίνου και δίπλα στο φαράγγι με σταλακτίτες) , στην ανείπωτη ομορφιά της περιοχής που το ποτάμι Αρκαδικός εκβάλει. Συγκεκριμένα, ο Όμιλος οργανώνει τις εκδηλώσεις , κάτω από τον λόφο που βρίσκεται  ο αρχαιολογικός χώρος Περιστεριάς. Ο κύριος Κανελλόπουλος, έθιξε ένα σημαντικό θέμα και αυτό δεν είναι άλλο από την γενική ονομασία του ποταμού στην περιοχή.   Πολλά έχουν γραφτεί και πολλές αντιρρήσεις έχουν εκφραστεί ένθεν και ένθεν, αλλά και ακραίες συμπεριφορές δεν έχουν εκλείψει, καθώς κάποιοι επέλεξαν να μαυρίσουν την λέξη Αρκαδικός, στις Δημόσιες πινακίδες που είναι τοποθετημένες κατά μήκος του δρόμου προς το Σελλά. Είναι προφανές ότι υπάρχουν διάφορα τοπωνυμία και ασφαλώς είναι αυτονόητο,  ότι τυγχάνουν τον απόλυτο σεβασμό σχετικά με την αναφορά στις τοπικές κοινωνίες. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να αντιληφθεί ότι,  το ποτάμι συνολικά θα πρέπει να έχει μια ονομασία από τις πηγές μέχρι τις εκβολές, καθώς η αναγκαιότητα της σύνθεσης και των αντιθέσεων των τοπικών κοινωνιών, πρέπει να αμβλύνονται και όχι να οξύνονται.

 


ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΚΟΠΑΝΑΚΙ- ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ
 Η αναγκαιότητα να ξεπεραστούν τοπικιστικές συμπεριφορές είναι απαραίτητη, καθώς δεν βοηθά σε καμιά περίπτωση η αντιπαλότητα και η εσωστρέφεια στην μελλοντική αξιοποίηση και ανάδειξη του ποταμού .  Τον κύριο Κανελλόπουλο τον συναντήσαμε στην εν λόγω εκδήλωση και καταγράψαμε την άποψη που έχει για το εν λόγω θέμα, καθώς επίσης εξέφρασε έντονα την δυσφορία του, για το μαύρισμα του ονόματος Αρκαδικός στις πινακίδες,  και όχι μόνο. Την άποψη αυτή την ενστερνίστηκε και ο κύριος Καράμπελας Δημήτρης από το Κοπανάκι Τριφυλίας, ο οποίος  συμμετείχε στην συγκεκριμένη εκδήλωση και επί της ευκαιρίας επισήμανε το δεύτερο παραπόταμο που έρχεται από το Κοπανάκι και τον Αετό και συναντά  στην εν λόγω περιοχή  το ποτάμι που έρχεται από την περιοχή Τριπύλης, συνθέτοντας όλα μαζί τον Αρκαδικό ποταμό. Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να ακούσετε και να δείτε τα όσα μας είπαν τον περασμένο καλοκαίρι για το εν λόγω θέμα., ο κύριος Κανελλόπουλος και ο κύριος Καράμπελας.  
 

 

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΡΙΠΥΛΙΩΤΩΝ ΑΡΚΑΔΙΚΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ: ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ!

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΕΡΙΟΧΗ : ΣΕΛΛΑ / ΔAΡΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014
Μήνες τώρα, στο υφιστάμενο portal, έχουμε κάνει εκτενέστερες αναφορές σχετικά με το πάρκο και τις δραστηριότητες του Ομίλου φίλων Τριπυλιωτών Αρκαδικού ποταμού. Ωστόσο, δεν είχαμε μια μεγαλύτερη περιγραφή σχετικά με τα δέντρα που είναι φυτεμένα στο πάρκο,  από τον όμιλο , και τα οποία αξίζει τον κόπο να τα γνωρίσουμε περισσότερο, καθώς σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, θα αποτελέσουν μια ιδιαίτερη όαση  και ομορφιά στην εν λόγω περιοχή . Ως εκ τούτου, ο κατάλληλος άνθρωπος να μας ενημερώσει σχετικά με αυτό το θέμα, δεν είναι άλλος από τον δραστήριο και δυναμικό στέλεχος του Ομίλου , τον  κύριο Αθανάσιο Νικολόπουλο, από την Ρεματιά Μεσσηνίας. Είναι προφανές ότι,  ο κύριος Νικολόπουλος, είναι ένα στέλεχος του ομίλου, που συμμετάσχει στην συχνή φροντίδα, που απαιτείται για να αναπτυχθεί σωστά, αλλά και να προστατευτεί η βιωσιμότητα του πάρκου. Ένα όμορφο απογευματινό του περασμένου Αυγούστου,  επιλέξαμε να  συναντήσουμε τον κύριο Νικολόπουλο, στο πάρκο του ομίλου,  εν ώρα ποτίσματος των δέντρων. Είναι αυτονόητο, ότι δεν χάσαμε την ευκαιρία να  συμμετάσχουμε και εμείς στην γενικότερη φροντίδα και πότισμα του πάρκου, αλλά παράλληλα καταγράψαμε τις πολύτιμες πληροφορίες που μας έδωσε ,  σχετικά με τα δέντρα και τις οποίες τις παραθέτουμε σε τρία βίντεο, που ακολουθούν παρακάτω.
 
 
VIDEO A

VIDEO B


VIDEO Γ

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

ΤΡΙΠΥΛΗ ( ΛΑΤΖΟΥΝΑΤΟ) : MΠΑΡΙΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ!


ΛΑΤΖΟΥΝΑΤΟ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ- ΤΡΙΠΥΛΗ
Στη βουνοζωζμένη Τριπύλη,  σαν σταθείς σε μια από τις τρεις πύλες της,  στο Λαντζονάτο,  κάτω από το κάστρο του Σαφλαούρο,  βλέπεις στα πόδια σου, σε μια κλειστή xαράδρα,  ένα ξεχωριστό σε χρώμα χωριό... μια αετοφωλιά χρισμένη στα κακοτράχαλα υψώματα, που η εικόνα του σε συνεπαίρνει.  Στο κέντρο του χωριού μια πλακόστρωτη πλατεία πανέμορφη. Στο νότιο μέρος,  η λιθόκτιστη εκκλησία του Αγίου Νικολάου και δυτικά της πλατείας το γραφικό καφενεδάκι. Το σούρουπο,  η άχνη από τους φανοστάτες,  λόγω υγρασίας δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα. Δίπλα στην εκκλησία ο τεράστιος γέρικος πλάτανος χαίρεται και καμαρώνει για τους επιγόνους του,  που έχουν βαλθεί να τον ξεπεράσουν. Εκεί στο τουράκι της εκκλησιάς,  κάθισα παιδάκι ξυπόλητο και με κοντό παντελονάκι και προσπαθούσα μέσα από το θρόισμα των φύλλων να ρουφήξω την ιστορία που διηγείτο ο γεροπλάτανος στους επιγόνους του.  
 





Τουρκιά... ! ! !   Δυο του Μάη... Το κάστρο κυριεύτηκε.!

Τα Τουρκικά ασκέρια οδήγησαν τους έγκλειστους στο πλησιέστερο αλώνι ,διακόσιες δρασκελιές από το κάστρο και τους αλώνισαν με αγκορτσιές. Τα μάγουλα μου γίνονται κατακόκκινα από το θυμό, εξοργίζομαι αλλά συγκρατώ το θυμό μου γιατί αυτή η τοπική κοινωνία ήξερε να επικοινωνεί. Μιλούσε ο μεγαλύτερος και οι προκαθήμενοι άκουγαν. Έπρεπε να σεβαστώ τη τοπική κοινωνία και τους κανόνες της και για ένα επί πλέον λόγο επειδή δεν ήμουν μέλος της.  Η Τουρκία  εδραιώνεται και σε κάθε χωριό τοποθετεί Αγά. Ο Αγάς του Λαντζουνάτο,  συνήθιζε τα καλοκαίρια να μένει στην εξοχή και συγκεκριμένα παραδίπλα από το κάστρο στη βρύση του Νικολουλια. Ήθελε να ελέγχει οπτικά όλη τη περιοχή μέχρι το κόλπο της Κυπαρισσίας.






Οι εντολές του στο διάκονο του ήταν σαφείς.... Κάθε ημέρα φρέσκια φτέρη για το κρεβάτι του. ....!!!

Τα πρωινά νερό από τη βρύση του Νικολουλια και το απομεσήμερο από τον Αλητή,  απόσταση μακρινή και κουραστική. Κάποια ημέρα ο Μπαρίλας Παναγιωτάκης ήταν άρρωστος και δεν ήταν σε θέση να κάνει αυτά που του είχαν επιβάλει με συνέπεια ο Αγάς να του φερθεί πολύ άσχημα .  Ο Παναγιωτάκης τον έστειλε φραστικά στο διάβολο και έφυγε. Μέσα του το μίσος έβραζε και σκεφτόταν τρόπο εκδίκησης. Η ευκαιρία του δόθηκε όταν πληροφορήθηκε ότι θα κατέβαινε στην Αρκαδιά τη σημερινή Κυπαρισσία.  Στο κεφαλάρι της Μουριατάδας ,που αναγκαστικά θα περνούσε, κρύφτηκε σε μία πατουλιά και περίμενε. Όταν ο Αγάς έβγαινε από μία λιμνούλα που πλενόταν ,περνούσε ένα νιόπαντρο ζευγάρι από το Ραπτόπουλο, ένα κεφαλοχώρι της Τριπύλης.  Αξίωσε από το σύζυγο να βρεθεί με τη γυναίκα του!!!  

Η αντίστροφη μέτρηση για τον Αγά είχε αρχίσει.  Αφοσιωμένος στις περιπτύξεις και τα προκαταρκτικά δεν αντιλήφθηκε το Παναγιωτάκη Μπαρίλα. Όταν τον αντιλήφθηκε ήταν πλέον αργά.... 

 Πρόφτασε μόνο να πεί:   Θα με σκοτώσεις ρε  Μπαρίλα; !!!
ΠΗΓΕΣ ΑΡΚΑΔΙΚΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ
ΛΙΜΝΗ ΒΑΓΙΑΣ- ΛΑΤΖΟΥΝΑΤΟΥ (ΑΝΕΙΠΩΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ)
Αφού τηρήθηκε στο ακέραιο η υπόσχεση πού είχε δώσει στον εαυτό του,  πήρε το δρόμο του γυρισμού  για το Λαντζουνάτο. Κουρασμένος αλλά και προβληματισμένος έφτασε στίς πηγές του Αρκαδικού ποταμού κοντά στο χωριό του στο κεφαλάρι της Μαυρομαντήλας. Καθισμένος σε μία πέτρα έφερε στη μνήμη του ,όλους εκείνους τους συμπατριώτες του που είχαν την ατυχία να σκαλώσει η μαντήλα που άφηνε ο Αγάς στο κομμάτι  του νεραυλακου που το είχαν χρεωθεί.










 ..................................................Η ποινή ήταν ΘΑΝΑΤΟΣ.!!!!!



ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΤΕ ΚΑΤΩ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ
ΤΟΥ ΜΠΑΡΙΛΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗ, ΑΠΟΤΥΠΩΜΕΝΟ 

ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ

Βλέποντας τον εαυτό του γεμάτο αίματα από τη δολοφονία του Αγά αποφάσισε ο Παναγιωτάκης να πλυθεί σε μία λίμνη του ποταμού όπου και πνίγηκε.  Εκεί στη λίμνη του Παναγιωτάκη υπάρχει ανάγλυφη η φιγούρα του για να μας θυμίζει το σεβασμό στο συνάνθρωπο θεωρώντας τον προέκταση του εαυτού μας. 




ΤΑΚΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΕΛΛΑ
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ BLOG NEWS
Tην παραπάνω ιστορία επιμελήθηκε για το ΣΕΛΛΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ BLOG NEWS - NEMESIS, ο κύριος Τάκης Αδαμόπουλος.
Πρόεδρος του Ομίλου φίλων Αρκαδικού Ποταμού
Συνταξιούχος Διευθυντής Τραπέζης


















Δείτε δύο όμορφα βίντεο σχετικά με το όμορφο και ιστορικό χωριό της Τριπύλης Λατζονάτο! Αμφότερα και τα δύο επισυναπτόμενα βίντεο, ειναι ομολουγουμένος καταπληκτικές δουλειές των δημιουργών τους. 

1ο Βίντεο


2ο Βίντεο



Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΡΙΠΥΛΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ: ΟΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΚΑΙ Η ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ!

Η περιοχή  Τριπύλης,  αποτελεί ένα σημαντικό  ορεινό κομμάτι της επαρχίας Τριφυλίας,  του νομού Μεσσηνίας. Το σύμπλεγμα της ορεινής Τριπύλης, περιλαμβάνει μια σειρά από γραφικά και παραδοσιακά μεσσηνιακά χωριά! Όμορφα πετρόχτιστα σπίτια με πλατείες, εκκλησιές, καφενέδες, πετρόχτιστες βρύσες, όμορφα βουνά, λαγκάδια, δάση και ρεματιές. Συγκριμένα, η περιοχή Τριπύλη περιλαμβάνει με την σειρά που τα συναντάμε τα εξής χωριά : Σελλά, Άνυδρο, Καλογερέσι, Τριπύλα, Λυκουδέσι, Κλωνί, Ραπτόπουλο, Ροδιά και Δάρα. Η εν λόγω περιοχή,   εν έτη 2014,  βρίσκεται στα όρια εγκατάλειψης και αδιαφορίας από την πολιτεία και όχι μόνο, καθώς τα τελευταία τριάντα χρόνια,  εγκαταλείφτηκε, από την πλειοψηφία του κόσμου, που επέλεξε την εσωτερική η εξωτερική μετανάστευση. Στην περιοχή ειναι λυπηρό να βλέπουμε τους δρόμους να  παραμένουν εγκαταλειμμένοι,  -αν και κατά διαστήματα παρατηρούνται κάποιες βελτιώσεις- , οι συγκοινωνίες να είναι  προβληματικές, η ιατρική περίθαλψη εξίσου προβληματική και το κυριότερο τα χωριά της περιοχής έχουν πλέον ερημώσει από κόσμο, καθώς συναντάμε σε μεγάλο βαθμό μόνο ηλικιωμένους και συνταξιούχους ετεροδημότες  στη περιοχή.

Ωστόσο, όχι και πολύ μακριά στο  παρελθόν τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά στην εν λόγω περιοχή της Τριφυλίας. Συγκεκριμένα, εάν κάνουμε μια αναδρομή  πριν είκοσι με τριάντα χρόνια, τα εν λόγω χωριά, έσφυζαν από ζωή και παραγωγή σε τομείς όπως την γεωργία και κτηνοτροφία.  Σε όλους του συντοπίτες,  που  είναι από την μέση ηλικία και πάνω , είναι νωπές και ανεξίτηλα χαραγμένες,  οι όμορφες αναμνήσεις, αλλά και  καταστάσεις που επικράτησαν στην περιοχή την εν λόγω περίδο. Είναι βαθιά ριζωμένη η ανάμνηση σε όλους εμάς,  το γεγονός  ότι στο σύνολο των κατοίκων, υπήρχε μια πολύ καλά οργανωμένη παραγωγική διαδικασία, δεδομένων βέβαια  των τεχνολογικών  συνθηκών της εποχής. Παρόλα αυτά, άπαντες παρήγαγαν  σχεδόν όλα τα προϊόντα,  που αυτός ο ευλογημένος τόπος μπορεί να δώσει στους ανθρώπους. Τίποτα δεν έλλειπε από κανένα κάτοικο της περιοχής….  άλλος λίγο, άλλος πολύ..., όλοι είχαν μερίδιο και συνεισφορά σε αυτό το μαγικό ταξίδι της παραγωγής,  που χάθηκε τα τελευταία χρόνια στο βωμό της δήθεν εξέλιξης... και που επέβαλαν οι κρατούντες αλλά και υιοθετήθηκε αδιαμαρτύρητα στην περιοχή σχεδόν από το σύνολο των κατοίκων της!

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς!

Θυμάμαι τις γεωργικές καλλιέργειες κάθε φθινόπωρο… το ζεξιμο των αγελάδων με ξύλινους ζυγούς,   τα αλέτρια και αργότερα τα τρακτέρια να σκίζουν το Τριπυλιώτικο έδαφος για να φυτευτεί το σιτάρι, το κριθάρι, η βρώμη, ο σανός, αλλά και τα  μεγάλα μποστάνια με τα  καλαμπόκια, τις  φασολιές και βέβαια τα ξακουστά Σελλέικα πεπόνια!!!





Μπορεί κανείς να μην θυμάται την κεντρική αποθήκη του χωριού ( νυν μουσείο)? Τα φορτηγά έρχονταν από την Κυπαρισσία, γεμάτα λιπάσματα, τα οποία μετά τον κτύπο της καμπάνας για προσωπική εθελοντική εργασία,  μαζευόντουσαν όλοι οι χωρικοί να ξεφορτώσουν τα σακιά με το λίπασμα,  γεμίζοντας την αποθήκη του γεωργικού συνεταιρισμού, έτσι ώστε στην συνέχεια  να χρησιμοποιηθούν στις γεωργικές καλλιέργειες...





Θυμάμαι το χωριό  να παρήγαγε μεγάλες ποσότητες σιτηρών και κάποιες χρονιές να έρχονται, έως  και δυο αλωνιστικές μηχανές να αλωνίσουν τις θημωνιές που φάνταζαν σαν μικρά χωριά ( τόσο μεγάλη παραγωγή από σιτάρι, βρώμη, κριθάρι είχαν τα χωριά μας). Στην συνέχεια, σχηματίζονταν βουνά από τα άχυρα στα οποία έπιαναν δουλειά τα μπαλιαστικά , συνεχίζοντας την δουλειά των αλωνιστικών  μηχανών, έτσι  ώστε  να το φτιάξουν το άχυρο μπάλες, ή να το κουβαλήσουν χύμα μέσα στα λεγόμενα χαλάρια.  Είτε με τον ένα,  είτε με τον άλλο τρόπο, οι αποθήκες και  τα κατώγια των χωριών γέμιζαν μαζί με τα τριφύλλια, έτσι ώστε να έχουν ξηρή τροφή το χειμώνα οι αγελάδες, τα πρόβατα  και τα άλογα των χωριών! Ο καρπός αποθηκευόταν στα αμπάρια ( το σιτάρι ) και η βρώμη με το κριθάρι στις αποθήκες, ενώ μεγάλες ποσότητες πουλιόντουσαν σε εμπόρους!!! 


Θυμάμαι, τα μεγάλα αλώνια δίπλα από τις  κτήματα με τις   τρυγημένες σταφίδες να λιάζονται  κάθε Αύγουστο και στην συνέχεια   τον Σεπτέμβριο να παίρνει φωτιά η λεγόμενη ΜΑΚΗΝΑ (μηχάνημα που ξεχώριζε τα κότσια) ,  στο προαύλιο της  εκκλησίας,  καθώς  όλο το χωριό μετέφερε εκεί   τα τσουβάλια με σταφίδα από τα αλώνια,  για να καθαρίσει από τα κότσια την σταφίδα. Είναι νωπές οι μνήμες στην συνέχεια  αυτής της διαδικασίας, όταν  ερχόντουσαν οι ι έμποροι να τις αγοράζουν , με τα παζάρια της τιμής.




Θυμάμαι το Δημοτικό σχολείο του Σελλά με πάνω από 60 παιδιά  στις τάξεις. Κάθε πρωινό και κάθε απόγευμα  να γίνεται πανζουρλισμός στο προαύλιο του. Το ίδιο συνέβαινε ασφαλώς και σε όλα τα χωριά της Τριπύλης, εκείνη την εποχή! 









Θυμάμαι τον τρύγο στα αμπέλια και τους λινούς να παίρνουν φωτιά,  από την παραγωγή μούστου και δη κάθε Σεπτέμβριο να σωρεύονται βουνά τα σταφύλια, πάνω στα νάιλα,  περιμένοντας τα φορτηγά και τα τρακτέρ να τα μεταφέρουν στα οινοποιία του κάμπου.









Θυμάμαι τα γιδοπρόβατα και τις αγελάδες να συνωστίζονται στα βουνά και τα λαγκάδια της περιοχής και οι έμποροι να έρχονται να πάρουν το γάλα , το τυρί και τις μυτζήθρες και να αγοράσουν εκατοντάδες αρνιά,  κατσίκια και μοσχάρια.  






Αυτάρκεια είναι μια λέξη που χαρακτήριζε εκείνες τις εποχές!

Όλα αυτά και πολλά άλλα,  άλλαξαν ραγδαία τα τελευταία χρόνια στην περιοχή. Η δεκαετία του 80 υπήρξε η βάση  της  ερήμωσης και της εγκατάλειψης . Ο κόσμος έφυγε σταδιακά προς τα αστικά κέντρα, οι καλλιέργειες επιδοτήθηκαν να αλλάξουν αντικείμενο και αντί αυτού δεν έγινε απολύτως τίποτα. Τα προγράμματα της ευρωπαϊκής ένωσης και οι επιδοτήσεις δεν άγγιξαν ακόμα μέχρι σήμερα κανέναν συμπατριώτη να δημιουργήσει κάποια σοβαρή μονάδα παραγωγής ( κτηνοτροφία  ή γεωργία).

Επιπλέον, κυριάρχησε η εσωστρέφεια, η μισαλλοδοξία,  ο τοπικισμός,  και ο παρεμβατισμός στην εξέλιξη των πραγμάτων. Η ενέργεια τόσο των μόνιμων όσο και των ετεροδημοτών, διοχετεύτηκε στον καλλωπισμό, και προβολή υποδεέστερων πραγμάτων, χάνοντας την ουσία που είχε να κάνει με την αποψίλωση της περιοχής. Και να μην έφτανε όλο αυτό κυριάρχησε ο έντονος τοπικισμός και η διαρκής αντιπαλότητα.  Είναι χαρακτηριστικό το δείγμα σκέψης αλλά και της  νοοτροπίας που επικράτησε μέχρι τελευταία, καθώς δεν εχει περάσει και πολύ χρόνος που διαβάσαμε ανώνυμο δημοσίευμα  σε κάποιο μεσσηνιακό portal, τον  χαρακτηρισμό συντοπίτη… « ως ξενόφερτου « , απόρροιας κάποιας πλειοδοτικής επιχειρηματικής διεκδίκησης σχετικά με κάποια  δραστηριότητα στην περιοχή. Αποτελούσε δε βάση αποκλεισμού και απόρριψης, από ορισμένους για κάποιον που επέλεξε να ζήσει και να επενδύσει στην περιοχή, αλλά  δεν καταγόταν από αυτή.   

Η ευθύνη είναι συνολική! Τόσο η πολιτεία,  όσο κα η  τοπική αυτοδιοίκηση γενικότερα και διαχρονικά, έκλεισε τα μάτια!   Είναι αυτονόητο ότι φταίμε και εμείς οι ίδιοι, καθένας μας ξεχωριστά και ειδικά για αυτό το φαινόμενο. Ο κόσμος επέλεξε την εσωτερική ή εξωτερική μετανάστευση, προσανατολιζόμενοι προς άλλες επαγγελματικές κατευθύνσεις και αναζητήσεις. Έριξαν μαύρη πέτρα πίσω την οποία παρέλαβαν όσοι επέλεξαν να μείνουν και ουσιαστικά  συμβιβάστηκαν και αυτοί στην λογική μιας μια ήπιας και παθητικής στάσης στην εξέλιξη των πραγμάτων. 

Στην παρούσα χρονική στιγμή,  η Ελλάδα βιώνει μια τεράστια οικονομική κρίση αναδεικνύοντας,  μέσω αυτής της επώδυνης κατάστασης,  τις χρόνιες παθογένειες και στρεβλότητες, που επικράτησαν τα τελευταία σαράντα χρόνια, τουλάχιστον σε ότι αφορά το εσωτερικό της χώρας(Δύο επικρατούσες ερμηνείες φαίνεται να εμπεριέχουν, κατά το ήμισυ η κάθε μια, την αλήθεια....)
  γιατι το άλλο μισό εχει να κανει με εξωγενείς παράγοντες που δεν ειναι της παρούσης.    Είναι προφανές για τους γνωρίζοντες τα οικονομικά, ότι και αν αλλάξει… εάν ΔΕΝ Αναπτύξουμε και πάλι Παραγωγικό ιστό δεν πρόκειται να βγούμε από την επώδυνη οικονομική κατάσταση που περιήλθαμε μετά τον πιστωτικό στροβιλισμό της επίπλαστης οικονομικής άνθησης που βιώσαμε τα  τελευταία χρόνια. Είναι προφανές,  η επαναφορά στις δομές του παρελθόντος με σύγχρονη βέβαια μορφή, είναι επιβεβλημένη. Σε αυτή την βάση προοπτικής η πρωτογενής και η δευτερογενής παραγωγή θα αποτελέσει τον άξονα αντιστροφής της δυσμενής οικονομικής κατάστασης τόσο της χώρας, όσο και των πολιτών αυτής. 
Υπό αυτή την έννοια,  και δεδομένου των μεγεθών, είναι αυτονόητη η αξία που εμπεριέχεται στην περιοχή Τριπύλη. Η αναβάθμιση της περιοχής προς αυτή την κατεύθυνση, θα πρέπει να αποτελεί στρατηγικό σχεδιασμό τόσο για την τοπική αυτοδιοίκηση και το κράτος, όσο βέβαια και για την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Σε πρώτη φάση, είναι  επιβεβλημένη και βασική υποχρέωση να υιοθετηθεί κατάλληλη στρατηγική, από την τοπική αυτοδιοίκηση. Οι προοπτικές είναι μεγάλες στην περιοχή και δεν δέχομαι απόψεις από ντόπιους ή μη,  που λένε ότι είναι ανέφικτη η δομημένη και σύγχρονη παραγωγική διαδικασία, αναφέροντας  σωρό από  εμπόδια και ενδοιασμούς. Είναι  πασιφανές ότι καμιά επιχειρηματική η παραγωγική διαδικασία δεν γίνεται άνευ εμποδίων και δυσκολιών και κυρίως λαμβανόμενου ρίσκου.  Χρειάζεται καταρχήν να σηκώσουμε τα μανίκια να δουλέψουμε και στην συνέχεια να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό, τις γνώσεις και τις δυνατότητες των ευρωπαϊκών προγραμμάτων  ( ΕΣΠΑ κλπ). Για τους νέους που διαθέτουν γνώσεις, αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία , καθώς οι εργασιακές δυσκολίες  και ο κορεσμός στις πόλεις θα επιφέρει νομοτελειακά στροφή προς την παραγωγή.

Η περιοχή Τριπύλης μπορεί να αναβιώσει και πάλι δυναμικά και να αποτελέσει προστιθέμενη αξία τόσο για την ίδια όσο και την Τριφυλία. 


Ο Διαχειριστής του ΣΕΛΛΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ BLOG NEWS NEMESIS
Βασίλειος Αργυρόπουλος

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΡΙΠΥΛΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ : ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΣΑΦΛΑΟΥΡΟ ΣΤΟ ΛΑΝΤΖΟΥΝΑΤΟ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ !

 


Ο Ελληνικός χώρος, σε άλλους καιρούς, σπάρθηκε από κάστρα, που στάθηκαν τα παρατηρητήρια των σημείων του ορίζοντα. Τα κάστρα, κρατούσαν όρθια την ψυχή τους και η πνοή τους απλωνόταν κυριαρχικά σε ψηλά βουνά, φωτεινές πεδιάδες και γλαυκές θάλασσες.Ένα από αυτά τα κάστρα, είναι και το Σαφλαούρο Τριφυλίας.Η ονομασία του είναι Ενετική. Προέρχεται από το San Flauro, που σημαίνει Άγιος Φλώρος. Βρίσκεται δίπλα στο χωριό Λαντζουνάτου, στην κορυφή του κωνικού βουνού Ψηλοπυργάκι, σε υψόμετρο 850 μέτρων. Γύρω του τα βουνά Μπούρα και Προφήτης Ηλίας και κάτω το ιστορικό «Αλώνι» από την εποχή της Τουρκοκρατίας, δίπλα στον Άη-Θανάση, που γιορτάζει το Μάη.
    
Το κάστρο, είναι ένα από τα πιο καλά οχυρωμένα των Κοντοβουνίων. Μικρό σε διαστάσεις, αλλά με θαυμάσια αρχιτεκτονική. Οι διαστάσεις του, ακολουθούν τη φυσική διαμόρφωση του εδάφους, με μεγαλύτερο μήκος τη βόρεια και τη νότια πλευρά, στην οποία βρισκόταν και η πύλη του.   Στις τέσσερις άκρες του, είναι 4 ψηλοί πύργοι, κούφιοι από μέσα που επικοινωνούσαν με τα υπόλοιπα χτίσματα με μυστικές διόδους. Μια από αυτές, είχε πλάτος 5 μέτρα και συνολικό μήκος 100 μέτρα.Πιο δεξιά, σώζεται ένα ψηλό και τετράγωνο χτίσμα, που απ’ έξω μοιάζει σαν έναν ακόμα πύργο. Το εσωτερικό του, επικοινωνούσε με το υπόλοιπο κάστρο, μέσα από μια στενή θολωτή σήραγγα, η είσοδος της οποίας σώζεται. Φαίνεται πως εδώ ήταν η κύρια είσοδος του κάστρου.   Υπήρχαν δυο ακόμα μικρότερες είσοδοι, εκεί που οι ντόπιοι το λένε: «Τρούπα του Αράπη». Είναι όμως αρκετά μικρές και χαμηλές. Η πρώτη, οδηγούσε στη μικρή θολωτή αίθουσα και η δεύτερη, από τη δεξαμενή νερού, οδηγούσε μέσα από μια υπόγεια στοά στο υπόγειο του φρουρίου.
 
Μπαίνοντας κανείς στο μικρό περίβολο του κάστρου, μπορεί να θαυμάσει τη μεγάλη θέα που ξανοίγεται γύρω του, όσο και τα σωζόμενα χτίσματα. Στα δυτικά το χωριό Λαντζουνάτου και στο βάθος οι κορυφές των βουνών Μπούρα και Ψυχρού (το αρχαίο Αιγάλεω).  Στα βόρεια και ανατολικά το χωριό Καλογερέσι, στο βάθος η Κιάφα και η οροσειρά Τετράζι ή Τετράγι (από το τέσσερις άγιοι). Στα νότια, τα Μεσσηνιακά χωριά Παλαιόκαστρο (Ξεροκάσι) και Κορομηλιά (Ζαγάρενα) και στο βάθος, ένα μεγάλο κομμάτι του Μεσσηνιακού κόλπου.
  

Στα ανατολικά υπάρχει μια απότομη και απόκρημνη πλαγιά, γεμάτη από ερείπια σπιτιών και συντρίμμια. Η ύδρευση του κάστρου, γινόταν από δυο τοπικές πηγές, σε πολύ κοντινή απόσταση, η μια στη θέση «Πηγαδούλια», και η άλλη στη θέση «Στρογγύλημα».
  
Το Σαφλαούρο, ήταν ένα κάστρο με μεγάλη στρατηγική σημασία. Ήταν το φυσικό πέρασμα, από την εύφορη πεδιάδα της νότιας Μεσσηνίας προς το κλειστό οροπέδιο της Τριπύλης. Το κάστρο επομένως, έφραζε τη μια από τις τρεις «πύλες» της Τριπύλης και έλεγχε όλα τα χωριά της.  Οι άλλες δυο «πύλες» της Τριπύλης ήταν: Της Κυπαρισσίας, από τη θέση «Ελληνικό» ανατολικά της Μουριατάδας, που ελεγχόταν από το θρυλικό κάστρο της Αρκαδιάς, και αυτή της περιοχής Μάκραινας - Χαλβάτσου, νότια του χωριού Τριπύλα, από το διάσελο του Σκουλαριού.Για την ταυτότητα του κάστρου, έχουν υποστηριχτεί κατά καιρούς, διάφορες απόψεις.
 
 Ο ερευνητής της Μεσσηνιακής Ιστορίας Θεόδωρος Μ. Τσερπές αναφέρει πως, κατά την περίοδο της βυζαντινής κυριαρχίας στη Μεσσηνία και μέχρι το 1205, ένα από τα πολίσματα, που ακμάζανε, ήταν μεταξύ άλλων και ο «Σαφλαούρος», το σημερινό Σαφλαούρο.
  Η μεγάλη σημασία που είχε το κάστρο για τους Βυζαντινούς, φαίνεται και από το γεγονός ότι το Σαφλαούρο ήταν ένα από τα κάστρα που πήρε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος από τον αδελφό του Θεόδωρο Β’, όταν ανακηρύχθηκε Δεσπότης του Μυστρά, το 1443.
  Στα 1463, αναφέρεται στους χωρογραφικούς χάρτες του Κάρλ Χόπφ, υπό Ενετική κυριαρχία. Επίσης, αναφέρεται και στους χωρογραφικούς πίνακες του 1467, αλλά κατεστραμμένο. Που σημαίνει ότι καταστράφηκε κατά τις Τουρκικές επιδρομές στη Μεσσηνία, επί Μωάμεθ Β’, μετά το 1460.
  Οι Ενετοί που το κατείχαν μέχρι τότε, εγκατέλειψαν τη Μεσσηνιακή ενδοχώρα και περιορίστηκαν στα τρία μεγάλα κάστρα της Κορώνης, της Μεθώνης και του Ναβαρίνου, τα οποία χρησιμοποιούσαν μέχρι το 1500.
  
Το Σαφλαούρο, που επιδιορθώθηκε και χρησιμοποιήθηκε κατά την περίοδο αυτή από τους Τούρκους, ξαναφτιάχτηκε στη συνέχεια από τους Ενετούς κατά τη δεύτερη και τελευταία περίοδο της Ενετοκρατίας, για να πέσει και πάλι στα χέρια των Τούρκων, στα 1715.  Τα στοιχεία αυτά, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το κάστρο χτίστηκε στη Βυζαντινή περίοδο. Χωρίς αμφιβολία, χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια και από άλλους καταχτητές και αποτέλεσε αντικείμενο διαμάχης και πολέμων ανάμεσα σε Βυζαντινούς Φράγκους, Τούρκους και Ενετούς. Και κατά πάσα πιθανότητα, οι τελευταίοι, μας το παρέδωσαν με τη μορφή που διασώθηκε ως τις μέρες μας.
  

 
 

 
 

 
 
         









 
 

H καλύτερη εκδίκηση είναι η λήθη.... Να πνίγεις έναν εχθρό στην σκόνη της μηδαμινότητάς του. ~~ Baltasar Gracian

  Τραγικό το χάσιμο χρόνου να μαλώνεις με έναν  ανόητο και φανατικό που δε νοιάζεται για την αλήθεια, αλλά μόνο για τη νίκη των πεποιθήσεω...