Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές.......

 

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει το βήμα του, όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει. 

 

Αργοπεθαίνει όποιος έχει την τηλεόραση για μέντορα του.

 

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια, που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο, που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα. 

 

Αργοπεθαίνει όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ' τις πάνσοφες συμβουλές. 

 

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του. 

 

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη ή για τη βροχή την ασταμάτητη. 

 

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.

 

Martha Medeiros (Muere lentamente)

Ο ΝΕΡΟΜΥΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ_ ( ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ , Β ΜΕΡΟΣ )

H μεγάλη οικογένεια των Αργυραίων, στα σκοτεινά χρόνια της τουρκοκρατίας, στην περιοχή της Τριπύλης,  δεν ήταν και τόσο μεγάλη όσο εξελίχθηκε στη συνέχεια και μέχρι τις μέρες μας.. Αντίθετα, την εποχή εκείνη,  ήταν μια μικρή οικογένεια,  η οποία είχε μετακομίσει από τις περιοχές της Γαράντζας και της Μέλπειας στα σύνορα Αρκαδίας και Μεσσηνίας.  Κατά κοινή ομολογία των απογόνων ο Αργύρης ήταν της γόνος της  οικογένειας του Μητρο-Πέτροβα.

……( * Ο Μήτρος Πέτροβας γεννήθηκε το 1745 (κατ' άλλες πηγές το 1738) στη Γαράντζα (σημερινή Μέλπεια) της Μεσσηνίας. Ήταν, πιθανώς, γιος του Αγγελή Πέτροβα, αρχηγού ομάδας Κλεφτών επί Ενετοκρατίας (1685-1715). Συντάχθηκε εξαρχής με τους Κολοκοτρωναίους, με τους οποίους συνδεόταν με δεσμούς αδελφοποιίας, όπως και όλη του η οικογένεια. Πήρε μέρος στα Ορλωφικά (1770) και στη συνέχεια εξακολούθησε τον αγώνα του κατά των Τούρκων και Τουρκαλβανών της Πελοποννήσου, στο πλευρό του Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη. Όπως και όλη του η οικογένεια.
( πηγή https://www.sansimera.gr/biographies/799) ).

Ο Αργύρης είχε αρκετές και εξειδικευμένες γνώσεις από τους νερόμυλους, τις οποίες αποκόμισε από την περιοχή που καταγόταν, καθώς ήταν γεμάτη από τέτοιες επιχειρήσεις εκείνη την εποχή. Είναι προφανές ότι δεν είχε  αναφέρει  τον τόπο προέλευσης, το πραγματικό όνομα και τα αίτια τα οποία ανάγκασαν σε μετοίκηση τον ίδιο και την οικογένειά του, στην περιοχή της Τριπύλης.

( Λέγεται ότι μετά από τις εχθροπραξίες με τους Τούρκους, με την οικογένεια των Πετροβαίων, έφυγε για να κάνει μια νέα αρχή και να αποφύγει τις συνέπειες από τις εχθροπραξίες και τις διενέξεις που είχαν εκείνη την περίοδο με τους Τούρκους στην περιοχή της Γαράντζας ). …

Ο Αργύρης και η οικογένειά του  εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Σελλά λίγα χρόνια πριν την επανάσταση του 1821, την εποχή που σιγόβραζε η φλόγα της απελευθέρωσης . Ο Αργύρης,  πνεύμα ανήσυχο και επιχειρηματικό , διέβλεψε την έλλειψη ενός νερόμυλου, στην  περιοχή της Τριπύλης και τα χωριά που περιελάμβανε, καθώς έσφυζε από ζωή  και καλλιέργειες σιτηρών , βρώμης, κριθαριού, και βέβαια καλαμποκιού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της περιοχής  Στην περιοχή της Τριπύλης διέμεναν την εποχή εκείνη εκατοντάδες οικογένειες και οι ανάγκες ήταν πολλές  και δη για το άλεσμα των γεννημάτων. Ως εκ τούτου,  ο  Αργύρης αποφάσισε να κατασκευάσει ένα νερόμυλο, που θα κάλυπτε τις ανάγκες των οικογενειών και σε συνδυασμό με τα - πλούσια σε ποσότητα νερού – ρέματα, τα οποία πέφτουν σταδιακά  στο κεντρικό ποτάμι, που στην περιοχή της Τριπύλης ονομάζεται Σελλαίικο. Το ποτάμι, στη συνέχειά του ενώνεται μετά το Κρίτσι  με το Κοπανακέικο ποτάμι και  καταλήγουν μαζί  στον Κυπαρισσιακό κόλπο, σχηματίζοντας έτσι τον  Αρκαδικό ποταμό.

Ως άνθρωπος δραστήριος και οξυδερκής, αντιλήφθηκε εμπνευσμένα ένα κομβικό και εξαιρετικά κατάλληλο για την κατασκευή της επιχείρησης του νερόμυλου σημείο, καθότι είναι στην πύλη της περιοχής Τριπύλης, αλλά  και κοντά στο χωριό της Τριπύλης Δάρα ( είχε την έδρα ο Αγάς της περιοχής) και κοντύτερα στην Αρκαδία ( Κυπαρισσία), το οποίο ήταν τότε  σημείο αναφοράς των άλλων χωριών της  Τριπύλης, δεδομένου της έδρας του Αγά, παρότι και πολύ μικρότερο από το Ραπτόπουλο και το Σελλα.  

 Ήταν προφανές  ότι το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο, αφενός γιατί  χρειαζόταν χρήματα και αφετέρου  θα έπρεπε να έχει και την άδεια του τοποτηρητή  Τούρκου Αγά της περιοχής , ο οποίος διέμενε στο χωριό Δάρα.  Πρωτεργάτης  σε αυτή την προσπάθεια ήταν, όπως ήταν αναμενόμενο, ο φωτισμένος  Αργύρης, καθώς, ως άνθρωπος δυνατός, δουλευταράς, μα πάνω από όλα διπλωμάτης , έξυπνος και ευέλικτος , είχε τις πιθανότητες να  τα καταφέρει να μαζέψει τα χρήματα , αλλά και να πείσει τον Αγά.  

Έτσι, ένα πρωινό οπλίστηκε με υπομονή και θάρρος και πήγε ευθύς στο Δάρα να δει και να μιλήσει πρωταρχικώς με τον Αγά να δει τις προθέσεις και τις πιθανότητες που είχε να πετύχει το στόχο του
 

« … Πολυχρονεμένε Αγά,  έχουμε κατά νου,  εγώ και η φαμίλια μου την κατασκευή ενός  νερόμυλου στην περιοχή μας. Είμαστε βαθειά πεπεισμένοι, ότι είναι απαραίτητο να κατασκευαστεί ο νερόμυλος, καθώς οι άλλοι νερόμυλοι της περιοχής δεν καλύπτουν τις ανάγκες του πληθυσμού. Επίσης να είσαι βέβαιος  ότι,  η κατασκευή του στις μέρες σου,  θα σε δοξάσει και θα σε μνημονεύουν οι κάτοικοι της περιοχής, καθώς το σημείο στο ποτάμι καλύπτει σχεδόν όλα τα χωριά της Τριπύλης», φαίνεται να του είπε ο Αργύρης , έτσι ώστε να πάρει τη συγκατάθεση και τη βοήθεια για την κατασκευή του έργου.

Θα πρέπει να τονιστεί το γεγονός ότι η κατασκευή, την εποχή εκείνη, δεν ήταν εύκολη υπόθεση, καθώς πέραν της συναίνεσης των Τούρκων κατακτητών, χρειαζόταν χρήματα κόπο και τεχνογνωσία για να στηθεί με τα μέσα εκείνα, το σύστημα υδροκίνησης . Ο νερόμυλος είναι η πρώτη μηχανή παραγωγής έργου που κατασκεύασε ο άνθρωπος με τη χρήση φυσικής, ήπιας και ανανεώσιμης πηγής ενέργειας.  Καταρχήν,  χρειαζόταν να φτιαχτεί η δέση , τα λιθάρια, η φτερωτή και ένα τεράστιο νεραύλακο που θα έπιανε το νερό από πολύ υψηλότερα στο ποτάμι, για να το μεταφέρει πάνω στη δέση, έτσι ώστε να μπαίνει στη μεγάλη σωλήνα και να καταλήγει στις φτερωτές με δύναμη , έτσι ώστε να κινεί τα λιθάρια.

Πράγματι, ο Αγάς επείσθη τελικώς και στη συνέχεια  έστειλε  τεχνικούς συμβούλους, που είχε στη διάθεσή του, για να τους υποδείξει ο Αργύρης το ακριβές μέρος , που σκεφτόταν να στηθεί ο νερόμυλος. Οι τεχνικοί σύμβουλοι του Αγά συμφώνησαν με την άποψη ότι η μεγάλη πέτρα δίπλα από την λίμνη, θα αποτελούσε ένα φυσικό σύστημα προστασίας τις ημέρες που το ποτάμι θα κατέβαζε ορμητικά πολλά νερά λόγω του χειμώνα και των βροχοπτώσεων. Ταυτόχρονα, δίπλα είχε μια μικρή κοιλάδα και επιπλέον απείχε μόλις διακόσια μέτρα από τον κεντρικό δρόμο και το γεφύρι . Ιδανικό σημείο, σκέφθηκαν, μια που συνδυάζει τα πάντα και έτσι μετέφεραν στον Αγά τα αποτέλεσμα της μελέτης που έκαναν. Ο Αγάς εντυπωσιάστηκε με τη διορατικότητα του Αργύρη και ευθύς αμέσως ενέκρινε το αίτημα και διέταξε να παρασχεθεί όποια βοήθεια χρειαζόταν ο Αργύρης για την κατασκευή του.

Ο Αργύρης, όταν έμαθε τα νέα , χάρηκε τόσο, που κάλεσε όλη το σόι και την οικογένεια καθώς και πολλούς φίλους στο σπίτι να το γιορτάσουν με γίδα βραστή, κεφαλοτύρι, ελιές και παστό! Μεγάλο το γλέντι που στήθηκε στο σπίτι εκεί στο Σελλά, στην πέρα ρούγα.Δεν πέρασαν πολλές ημέρες και ο Αγάς με τον Αργύρη, έστειλαν μαντατοφόρους με άλογα στην Αρκαδία να φέρουν  μαστόρους και τεχνίτες Αρκάδες, που ήταν φημισμένοι για τις δεξιότητες και τις ικανότητες που είχαν να  σμιλεύουν  και να φτιάχνουν  περίτεχνες μάντρες και τοίχους ( την εποχή εκείνη έκτιζαν τα σπίτια σε πολλές περιοχές της Πελοποννήσου ).

Οι τεχνίτες δεν άργησαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα και μαζί με την οικογένεια του Αργύρη, όταν έπιασε Μάιος , άρχισαν με ταχείς ρυθμούς να χτίζουν το νερόμυλο στην πλάτη της μεγάλης πέτρας και σε δυο επίπεδα Το κάτω με δυο δωμάτια,  που εξυπηρετούσαν καθαρά τις ανάγκες των εγκαταστάσεων του νερόμυλου και το πάνω δώμα , για την οικία του Αργύρη.  Μια ξύλινη εσωτερική σκάλα ένωνε το δωμάτιο γραφείο από το κάτω επίπεδο.

Ένα τεράστιος τοίχος με πολύ ισχυρά θεμέλια και δομή σε όλο το ύψος, που έφτανε τα δέκα περίπου μέτρα, χτίστηκε ανατολικά του νερόμυλου και στην κορυφή ένα περίτεχνο αυλάκι ένωνε την κατάληξη του νεραύλακου με τη σιδερένια τεράστια σωλήνα στην οποία θα κατέληγε το νερό και θα αποκτούσε τόσο ισχυρή πίεση που στην έξοδο χτυπούσε τη φτερωτή, την οποία περιέστρεφε και δημιουργούσε ισχυρότατη δύναμη , ικανή να γυρίζει τα λιθάρια και να αλέθει τα γιόματα.  Η λεγόμενη δέση χρησίμευε να δίνει  δύναμη με την πτώση του νερού από ψηλά . Η ροή του και με τη βοήθεια του τροχού, αποτέλεσε μια  εφεύρεση που άλλαξε πολλά στην  ανθρώπινη ιστορία, καθότι με αυτή την τεχνική κινήθηκαν απλές και στη συνέχεια πολύπλοκες μηχανές, που κάλυψαν τις περισσότερες ανάγκες των προβιομηχανικών κοινωνιών, αντικαθιστώντας στις πρώιμες μηχανές την ανθρώπινη ή ζωική δύναμη (χειρόμυλοι και ζωόμυλοι), κινητήριες δυνάμεις πριν το νερό και τον αέρα. Η μυλόπετρα άλεθε το αλεύρι στη συνέχεια. Η κατασκευή του νεραύλακου  πήρε μήνες, καθώς το μήκος του είναι περίπου  800 μέτρα , ενώ το πλάτος και βάθος σχεδόν φτάνουν το ένα μέτρο. Είναι γνωστό ότι την εποχή που κατασκευάστηκε ο νερόμυλος και οι υποδομές που στήριξαν την λειτουργία του, δεν υπήρχαν ανάλογα μηχανήματα και εργαλεία. Ως εκ τούτου, ο Αργύρης  και οι άνθρωποί του, αλλά και οι άνθρωποι του Αγά, χρειάστηκαν πολύ χρόνο και κόπο να φτιάξουν αυτό το τεράστιο, για την εποχή, έργο.  

Εκείνη την εποχή οι φήμες οργίαζαν για τις στενές σχέσεις του Αργύρη με τον Αγά, καθότι η σύμπραξη και βοήθεια, που αποκόμισε για την κατασκευή, δεν μπορούσε να κατανοηθεί από τους ανθρώπους, που έβλεπαν ούτως η άλλως εχθρικά και ζηλότυπα τον Αργύρη και την  πρόθεσή του να κατασκευάσει μια επιχείρηση , η οποία θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην περιοχή.  Έφτασαν μάλιστα να σπιλώσουν και την υπόληψή του, καθώς οι κακές  γλώσσες μιλούσαν για στενή σχέση της γυναίκας του Αργύρη με τον Αγά . Είναι προφανές ότι ήταν ενταγμένα στα πλαίσια του κουτσομπολιού και της ζηλοτυπίας, αγνοώντας ότι ο Αργύρης ήταν ένας ατίθασος και σκληροτράχηλός άντρας ο οποίος είχε φτάσει στην περιοχή,  από  την Γαράντζα της Αρκαδίας, κατόπιν εχθροπραξιών με τους Τούρκους της περιοχής.  Το προφίλ και η δράση του Αργύρη δεν συνάδει με τις ζηλόφθονες φήμες της εποχής, που, δυστυχώς, και πολλοί νεότεροι στην περιοχή, από γενιά σε γενιά, τις είχαν υιοθετήσει, χωρίς να σκεφτούν τα παραπάνω, πέφτοντας στην ίδια παγίδα σκέψης της εποχής που ξεκίνησε ο χτίζεται ο νερόμυλος.

Ο Διαχειριστής του Sella Messinias Blog News- Nemesis 

Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του  SELLA MESSINIAS BLOG NEWS NEMESIS - © 2017 

Το περιεχόμενο του Blog αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Sella Messinias Blog News Nemeis . Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο blog μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του Blog χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας.

Ο ΝΕΡΟΜΥΛΟΣ ( ΕΙΣΑΓΩΓΗ - Α ΜΕΡΟΣ)

Πνιγμένος από το παράπονο της εγκατάλειψης και θαμμένος μέσα στα αγριόχορτα και τα πεταμένα ξύλα στέκεται αγέρωχος αψηφώντας το χρόνο και τα καμώματα του Τριπυλιώτικου καιρού ,  στην άκρη του Σελλαίικου ποταμού , λίγο ποιο πάνω από το πέτρινο γιοφύρι που συνδέει τον νταρόλακο με την Σελλαίικη περιοχή!  Ο Μύλος ήταν κάποτε ξακουστός σ΄όλη την Τριπύλη καθώς αποτελούσε μια από τις βασικές επιχειρήσεις για πολλά χρόνια στην περιοχή.  Μεγαλοπρεπές κτίσμα με ατίθασους και μεγαλοπρεπείς ιδιοκτήτες στην ιστορία της περιοχής από την μεγάλη και σεβαστή οικογένεια των Αργυραίων ! Κάτοικοι  και επισκέπτες της γύρω περιοχής,  θαύμαζαν και κοιτούσαν τον νερόμυλο των Αργυροπουλαίων , με δέος και σεβασμό. 

Ο μύλος θεμελιώθηκε, στα χρόνια της  Τουρκοκρατίας. Στο ατελείωτο ταξίδι του χρόνου, τον συνόδευσαν πολλοί και θαυμαστοί θρύλοι και ιστορίες. Κι όμως εμείς τον προσπερνάμε με αδιαφορία και ας είναι δίπλα μας. Ο Νερόμυλος εξακολουθεί να στέκεται ασάλευτος στην θέση σου για πάνω από τριακόσια χρόνια, έστω ερειπωμένος κι ας μην καταδέχεται κανείς να πλησιάσει. Δεν του κακοφαίνεται που την ομορφιά του δεν την βλέπουν ανθρώπινα μάτια. Του φτάνει να καθρεφτίζει στο  νερό, που αδιάκοπα κυλάει δίπλα του. 

Φύλακας άγγελος η μεγάλη πέτρα που τον προστατεύει τις ημέρες που ο ποταμός θυμώνει και ξεχύνετε ορμητικά αδιαφορεί ποιον και τι παίρνει μαζί του. Διαχρονικός και σταθερός σύντροφος,  η λίμνη του μύλου με την μεγαλοπρέπεια της δεσπόζει ισάξια στο πλάι του, συνθέτοντας μια εικόνα μαγική , προκαλώντας τις νεράιδες να χορεύουν χορούς μαγικούς και ονειρεμένος  και τα ξωτικά να λυγίσουν την μεγαλοπρέπεια και την χάρη τους. Τίποτα στην περιοχή δεν δίνει το μεγαλείο των συναισθημάτων και την ονειροπόληση όσο ο Νερόμυλος . Σε ταξιδεύει σε κόσμους που πέρασαν,  αλλά τους αισθάνεσαι έντονα όσο τίποτα άλλο, αρκεί να καθίσεις εκεί δίπλα του και να αφήσεις την φαντασία και τις αισθήσεις  λεύθερες…. Και όλα θα τα νιώσεις !

Ο Νερομυλος εξυπηρέτησε για αιώνες την περιοχή κι έζησε πολλές  χαρές και πίκρες. Τώρα , λειτουργεί ως ισχυρός αναμεταδότης μνήμης από περασμένους δίσεχτους καιρούς. Ο νερόμυλος των Αργυραίων, άλεθε τα γεννήματα του χωριού, όλο το χρόνια αγόγγυστα. Το Σελλα, το Λεσοβίτι, τη Λεντεκάδα, τον Δάρα και όλα σχεδόν τα χωριά της Τριπύλης, καθώς πολλές φορές ερχόντουσαν για άλεσμα από όλες τις απομακρυσμένες περιοχές .

Πλήθος οι αλεστάδες…  Μπουλούκια – μπουλούκια το ένα κοντά στο άλλο τα φορτωμένα ζώα ( άλογα, μουλάρια και γαϊδούρια ), σιγο κατέβαιναν στο κατηφορικό τον δρόμο και ανέβαιναν με το αλεσμένο καρπό, αγκομαχώντας.  Και την πορεία των αλεστάδων,  γλύκαιναν τα τραγούδια ή ευτράπελες ιστορίες, ν αλαφρώσουν την κούραση.  Δεν έλλειπαν όμως και τα σαλαγίσματα των ζώων, άλλοτε με καλοπιάσματα κι άλλοτε με αγριοφωνάρες και βρισιές για να περπατούν γρηγορότερα ή να φυλάγονται από γλιστρήματα στις απότομες κατηφόρες του δρόμου γι α προστασία του πολύτιμου φορτίου τους.

Κι η αυλή του μύλου, αχοβολούσε με χλιμιντρίσματα των ζώων, που δεμένα περίμεναν να σχολάσει τ’ άλεσμα , να το μεταφέρουν στο σπίτι. Εκεί ακούγονταν και το σιγομουρμούρισα των νερών του ποταμού, μαζί με το ζωηρό θόρυβο , από τα νερά του μύλου, που ύστερα από τη πάλη τους με τη φτερωτή του, έβγαιναν αφρισμένα για να ξανασμίξουν στο ποτάμι.

Βούιζε ο τόπος από ζωντάνια και κίνηση. Όμως μετά την μεγάλη και σαρωτική καταιγίδα του Β’ Παγκόσμιου πολέμου, όπως όλοι οι νερόμυλοι , έτσι και ο νερόμυλος των Αργυράιων , άρχισε να μαραζώνει και να χάνει την ισχύ που είχε και στο τέλος να μείνει σιωπηρός , αλλά αγέρωχος και περήφανος στη λήθη του χρόνου από το 1973. ….

Συνεχίζεται……

Ο Διαχειριστής του Sella Messinias Blog News- Nemesis