Πνιγμένος από το παράπονο της εγκατάλειψης και θαμμένος μέσα στα αγριόχορτα και τα πεταμένα ξύλα στέκεται αγέρωχος αψηφώντας το χρόνο και τα καμώματα του Τριπυλιώτικου καιρού , στην άκρη του Σελλαίικου ποταμού , λίγο ποιο πάνω από το πέτρινο γιοφύρι που συνδέει τον νταρόλακο με την Σελλαίικη περιοχή! Ο Μύλος ήταν κάποτε ξακουστός σ΄όλη την Τριπύλη καθώς αποτελούσε μια από τις βασικές επιχειρήσεις για πολλά χρόνια στην περιοχή. Μεγαλοπρεπές κτίσμα με ατίθασους και μεγαλοπρεπείς ιδιοκτήτες στην ιστορία της περιοχής από την μεγάλη και σεβαστή οικογένεια των Αργυραίων ! Κάτοικοι και επισκέπτες της γύρω περιοχής, θαύμαζαν και κοιτούσαν τον νερόμυλο των Αργυροπουλαίων , με δέος και σεβασμό.
Ο μύλος θεμελιώθηκε, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Στο ατελείωτο ταξίδι του χρόνου, τον συνόδευσαν πολλοί και θαυμαστοί θρύλοι και ιστορίες. Κι όμως εμείς τον προσπερνάμε με αδιαφορία και ας είναι δίπλα μας. Ο Νερόμυλος εξακολουθεί να στέκεται ασάλευτος στην θέση σου για πάνω από τριακόσια χρόνια, έστω ερειπωμένος κι ας μην καταδέχεται κανείς να πλησιάσει. Δεν του κακοφαίνεται που την ομορφιά του δεν την βλέπουν ανθρώπινα μάτια. Του φτάνει να καθρεφτίζει στο νερό, που αδιάκοπα κυλάει δίπλα του.
Φύλακας άγγελος η μεγάλη πέτρα που τον προστατεύει τις ημέρες που ο ποταμός θυμώνει και ξεχύνετε ορμητικά αδιαφορεί ποιον και τι παίρνει μαζί του. Διαχρονικός και σταθερός σύντροφος, η λίμνη του μύλου με την μεγαλοπρέπεια της δεσπόζει ισάξια στο πλάι του, συνθέτοντας μια εικόνα μαγική , προκαλώντας τις νεράιδες να χορεύουν χορούς μαγικούς και ονειρεμένος και τα ξωτικά να λυγίσουν την μεγαλοπρέπεια και την χάρη τους. Τίποτα στην περιοχή δεν δίνει το μεγαλείο των συναισθημάτων και την ονειροπόληση όσο ο Νερόμυλος . Σε ταξιδεύει σε κόσμους που πέρασαν, αλλά τους αισθάνεσαι έντονα όσο τίποτα άλλο, αρκεί να καθίσεις εκεί δίπλα του και να αφήσεις την φαντασία και τις αισθήσεις λεύθερες…. Και όλα θα τα νιώσεις !
Ο Νερομυλος εξυπηρέτησε για αιώνες την περιοχή κι έζησε πολλές χαρές και πίκρες. Τώρα , λειτουργεί ως ισχυρός αναμεταδότης μνήμης από περασμένους δίσεχτους καιρούς. Ο νερόμυλος των Αργυραίων, άλεθε τα γεννήματα του χωριού, όλο το χρόνια αγόγγυστα. Το Σελλα, το Λεσοβίτι, τη Λεντεκάδα, τον Δάρα και όλα σχεδόν τα χωριά της Τριπύλης, καθώς πολλές φορές ερχόντουσαν για άλεσμα από όλες τις απομακρυσμένες περιοχές .
Πλήθος οι αλεστάδες… Μπουλούκια – μπουλούκια το ένα κοντά στο άλλο τα φορτωμένα ζώα ( άλογα, μουλάρια και γαϊδούρια ), σιγο κατέβαιναν στο κατηφορικό τον δρόμο και ανέβαιναν με το αλεσμένο καρπό, αγκομαχώντας. Και την πορεία των αλεστάδων, γλύκαιναν τα τραγούδια ή ευτράπελες ιστορίες, ν αλαφρώσουν την κούραση. Δεν έλλειπαν όμως και τα σαλαγίσματα των ζώων, άλλοτε με καλοπιάσματα κι άλλοτε με αγριοφωνάρες και βρισιές για να περπατούν γρηγορότερα ή να φυλάγονται από γλιστρήματα στις απότομες κατηφόρες του δρόμου γι α προστασία του πολύτιμου φορτίου τους.
Κι η αυλή του μύλου, αχοβολούσε με χλιμιντρίσματα των ζώων, που δεμένα περίμεναν να σχολάσει τ’ άλεσμα , να το μεταφέρουν στο σπίτι. Εκεί ακούγονταν και το σιγομουρμούρισα των νερών του ποταμού, μαζί με το ζωηρό θόρυβο , από τα νερά του μύλου, που ύστερα από τη πάλη τους με τη φτερωτή του, έβγαιναν αφρισμένα για να ξανασμίξουν στο ποτάμι.
Βούιζε ο τόπος από ζωντάνια και κίνηση. Όμως μετά την μεγάλη και σαρωτική καταιγίδα του Β’ Παγκόσμιου πολέμου, όπως όλοι οι νερόμυλοι , έτσι και ο νερόμυλος των Αργυράιων , άρχισε να μαραζώνει και να χάνει την ισχύ που είχε και στο τέλος να μείνει σιωπηρός , αλλά αγέρωχος και περήφανος στη λήθη του χρόνου από το 1973. ….
Συνεχίζεται……
Ο Διαχειριστής του Sella Messinias Blog News- Nemesis
