ΕΡΗΜΑ ΧΩΡΙΑ ΛΑΝΤΖΟΥΝΑΤΟ !

Μια εξαίρετη βιντεοαφιέρωση στο όμορφο και ιστορικό χωριό της Τριπύλης Τριφυλλίας Λατζουνάτο, απο τον κύριο Χρηστο Αδαμοπουλο

ΤΡΙΠΥΛΗ ( ΛΑΤΖΟΥΝΑΤΟ) : MΠΑΡΙΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ!

ΛΑΤΖΟΥΝΑΤΟ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ- ΤΡΙΠΥΛΗ

Στη βουνοζωζμένη Τριπύλη,  σαν σταθείς σε μια από τις τρεις πύλες της,  στο Λαντζονάτο,  κάτω από το κάστρο του Σαφλαούρο,  βλέπεις στα πόδια σου, σε μια κλειστή xαράδρα,  ένα ξεχωριστό σε χρώμα χωριό... μια αετοφωλιά χρισμένη στα κακοτράχαλα υψώματα, που η εικόνα του σε συνεπαίρνει.  Στο κέντρο του χωριού μια πλακόστρωτη πλατεία πανέμορφη. Στο νότιο μέρος,  η λιθόκτιστη εκκλησία του Αγίου Νικολάου και δυτικά της πλατείας το γραφικό καφενεδάκι. Το σούρουπο,  η άχνη από τους φανοστάτες,  λόγω υγρασίας δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα. Δίπλα στην εκκλησία ο τεράστιος γέρικος πλάτανος χαίρεται και καμαρώνει για τους επιγόνους του,  που έχουν βαλθεί να τον ξεπεράσουν. Εκεί στο τουράκι της εκκλησιάς,  κάθισα παιδάκι ξυπόλητο και με κοντό παντελονάκι και προσπαθούσα μέσα από το θρόισμα των φύλλων να ρουφήξω την ιστορία που διηγείτο ο γεροπλάτανος στους επιγόνους του.  
 

Τουρκιά... ! ! !   Δυο του Μάη... Το κάστρο κυριεύτηκε.!

Τα Τουρκικά ασκέρια οδήγησαν τους έγκλειστους στο πλησιέστερο αλώνι ,διακόσιες δρασκελιές από το κάστρο και τους αλώνισαν με αγκορτσιές. Τα μάγουλα μου γίνονται κατακόκκινα από το θυμό, εξοργίζομαι αλλά συγκρατώ το θυμό μου γιατί αυτή η τοπική κοινωνία ήξερε να επικοινωνεί. Μιλούσε ο μεγαλύτερος και οι προκαθήμενοι άκουγαν. Έπρεπε να σεβαστώ τη τοπική κοινωνία και τους κανόνες της και για ένα επί πλέον λόγο επειδή δεν ήμουν μέλος της.  Η Τουρκία  εδραιώνεται και σε κάθε χωριό τοποθετεί Αγά. Ο Αγάς του Λαντζουνάτο,  συνήθιζε τα καλοκαίρια να μένει στην εξοχή και συγκεκριμένα παραδίπλα από το κάστρο στη βρύση του Νικολουλια. Ήθελε να ελέγχει οπτικά όλη τη περιοχή μέχρι το κόλπο της Κυπαρισσίας.

Οι εντολές του στο διάκονο του ήταν σαφείς.... Κάθε ημέρα φρέσκια φτέρη για το κρεβάτι του. ....!!!

Τα πρωινά νερό από τη βρύση του Νικολουλια και το απομεσήμερο από τον Αλητή,  απόσταση μακρινή και κουραστική. Κάποια ημέρα ο Μπαρίλας Παναγιωτάκης ήταν άρρωστος και δεν ήταν σε θέση να κάνει αυτά που του είχαν επιβάλει με συνέπεια ο Αγάς να του φερθεί πολύ άσχημα .  Ο Παναγιωτάκης τον έστειλε φραστικά στο διάβολο και έφυγε. Μέσα του το μίσος έβραζε και σκεφτόταν τρόπο εκδίκησης. Η ευκαιρία του δόθηκε όταν πληροφορήθηκε ότι θα κατέβαινε στην Αρκαδιά τη σημερινή Κυπαρισσία.  Στο κεφαλάρι της Μουριατάδας ,που αναγκαστικά θα περνούσε, κρύφτηκε σε μία πατουλιά και περίμενε. Όταν ο Αγάς έβγαινε από μία λιμνούλα που πλενόταν ,περνούσε ένα νιόπαντρο ζευγάρι από το Ραπτόπουλο, ένα κεφαλοχώρι της Τριπύλης.  Αξίωσε από το σύζυγο να βρεθεί με τη γυναίκα του!!!  

Η αντίστροφη μέτρηση για τον Αγά είχε αρχίσει.  Αφοσιωμένος στις περιπτύξεις και τα προκαταρκτικά δεν αντιλήφθηκε το Παναγιωτάκη Μπαρίλα. Όταν τον αντιλήφθηκε ήταν πλέον αργά.... 

 Πρόφτασε μόνο να πεί:   Θα με σκοτώσεις ρε  Μπαρίλα; !!!

ΠΗΓΕΣ ΑΡΚΑΔΙΚΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ
ΛΙΜΝΗ ΒΑΓΙΑΣ- ΛΑΤΖΟΥΝΑΤΟΥ (ΑΝΕΙΠΩΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ)

Αφού τηρήθηκε στο ακέραιο η υπόσχεση πού είχε δώσει στον εαυτό του,  πήρε το δρόμο του γυρισμού  για το Λαντζουνάτο. Κουρασμένος αλλά και προβληματισμένος έφτασε στίς πηγές του Αρκαδικού ποταμού κοντά στο χωριό του στο κεφαλάρι της Μαυρομαντήλας. Καθισμένος σε μία πέτρα έφερε στη μνήμη του ,όλους εκείνους τους συμπατριώτες του που είχαν την ατυχία να σκαλώσει η μαντήλα που άφηνε ο Αγάς στο κομμάτι  του νεραυλακου που το είχαν χρεωθεί.

 ..................................................Η ποινή ήταν ΘΑΝΑΤΟΣ.!!!!!

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΤΕ ΚΑΤΩ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΙΛΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗ, ΑΠΟΤΥΠΩΜΕΝΟ  ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ Βλέποντας τον εαυτό του γεμάτο αίματα από τη δολοφονία του Αγά αποφάσισε ο Παναγιωτάκης να πλυθεί σε μία λίμνη του ποταμού όπου και πνίγηκε.  Εκεί στη λίμνη του Παναγιωτάκη υπάρχει ανάγλυφη η φιγούρα του για να μας θυμίζει το σεβασμό στο συνάνθρωπο θεωρώντας τον προέκταση του εαυτού μας.

ΤΑΚΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΕΛΛΑ
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ BLOG NEWS

Tην παραπάνω ιστορία επιμελήθηκε για το ΣΕΛΛΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ BLOG NEWS - NEMESIS, ο κύριος Τάκης Αδαμόπουλος.
Πρόεδρος του Ομίλου φίλων Αρκαδικού Ποταμού
Συνταξιούχος Διευθυντής Τραπέζης


















Δείτε δύο όμορφα βίντεο σχετικά με το όμορφο και ιστορικό χωριό της Τριπύλης Λατζονάτο! Αμφότερα και τα δύο επισυναπτόμενα βίντεο, ειναι ομολουγουμένος καταπληκτικές δουλειές των δημιουργών τους. 

1ο Βίντεο


2ο Βίντεο

ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΡΙΠΥΛΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ : ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΣΑΦΛΑΟΥΡΟ ΣΤΟ ΛΑΝΤΖΟΥΝΑΤΟ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ !

 

Ο Ελληνικός χώρος, σε άλλους καιρούς, σπάρθηκε από κάστρα, που στάθηκαν τα παρατηρητήρια των σημείων του ορίζοντα. Τα κάστρα, κρατούσαν όρθια την ψυχή τους και η πνοή τους απλωνόταν κυριαρχικά σε ψηλά βουνά, φωτεινές πεδιάδες και γλαυκές θάλασσες.Ένα από αυτά τα κάστρα, είναι και το Σαφλαούρο Τριφυλίας.Η ονομασία του είναι Ενετική. Προέρχεται από το San Flauro, που σημαίνει Άγιος Φλώρος. Βρίσκεται δίπλα στο χωριό Λαντζουνάτου, στην κορυφή του κωνικού βουνού Ψηλοπυργάκι, σε υψόμετρο 850 μέτρων. Γύρω του τα βουνά Μπούρα και Προφήτης Ηλίας και κάτω το ιστορικό «Αλώνι» από την εποχή της Τουρκοκρατίας, δίπλα στον Άη-Θανάση, που γιορτάζει το Μάη.

    

Το κάστρο, είναι ένα από τα πιο καλά οχυρωμένα των Κοντοβουνίων. Μικρό σε διαστάσεις, αλλά με θαυμάσια αρχιτεκτονική. Οι διαστάσεις του, ακολουθούν τη φυσική διαμόρφωση του εδάφους, με μεγαλύτερο μήκος τη βόρεια και τη νότια πλευρά, στην οποία βρισκόταν και η πύλη του.   Στις τέσσερις άκρες του, είναι 4 ψηλοί πύργοι, κούφιοι από μέσα που επικοινωνούσαν με τα υπόλοιπα χτίσματα με μυστικές διόδους. Μια από αυτές, είχε πλάτος 5 μέτρα και συνολικό μήκος 100 μέτρα.Πιο δεξιά, σώζεται ένα ψηλό και τετράγωνο χτίσμα, που απ’ έξω μοιάζει σαν έναν ακόμα πύργο. Το εσωτερικό του, επικοινωνούσε με το υπόλοιπο κάστρο, μέσα από μια στενή θολωτή σήραγγα, η είσοδος της οποίας σώζεται. Φαίνεται πως εδώ ήταν η κύρια είσοδος του κάστρου.   Υπήρχαν δυο ακόμα μικρότερες είσοδοι, εκεί που οι ντόπιοι το λένε: «Τρούπα του Αράπη». Είναι όμως αρκετά μικρές και χαμηλές. Η πρώτη, οδηγούσε στη μικρή θολωτή αίθουσα και η δεύτερη, από τη δεξαμενή νερού, οδηγούσε μέσα από μια υπόγεια στοά στο υπόγειο του φρουρίου.

 

Μπαίνοντας κανείς στο μικρό περίβολο του κάστρου, μπορεί να θαυμάσει τη μεγάλη θέα που ξανοίγεται γύρω του, όσο και τα σωζόμενα χτίσματα. Στα δυτικά το χωριό Λαντζουνάτου και στο βάθος οι κορυφές των βουνών Μπούρα και Ψυχρού (το αρχαίο Αιγάλεω).  Στα βόρεια και ανατολικά το χωριό Καλογερέσι, στο βάθος η Κιάφα και η οροσειρά Τετράζι ή Τετράγι (από το τέσσερις άγιοι). Στα νότια, τα Μεσσηνιακά χωριά Παλαιόκαστρο (Ξεροκάσι) και Κορομηλιά (Ζαγάρενα) και στο βάθος, ένα μεγάλο κομμάτι του Μεσσηνιακού κόλπου.

  

Στα ανατολικά υπάρχει μια απότομη και απόκρημνη πλαγιά, γεμάτη από ερείπια σπιτιών και συντρίμμια. Η ύδρευση του κάστρου, γινόταν από δυο τοπικές πηγές, σε πολύ κοντινή απόσταση, η μια στη θέση «Πηγαδούλια», και η άλλη στη θέση «Στρογγύλημα».

  

Το Σαφλαούρο, ήταν ένα κάστρο με μεγάλη στρατηγική σημασία. Ήταν το φυσικό πέρασμα, από την εύφορη πεδιάδα της νότιας Μεσσηνίας προς το κλειστό οροπέδιο της Τριπύλης. Το κάστρο επομένως, έφραζε τη μια από τις τρεις «πύλες» της Τριπύλης και έλεγχε όλα τα χωριά της.  Οι άλλες δυο «πύλες» της Τριπύλης ήταν: Της Κυπαρισσίας, από τη θέση «Ελληνικό» ανατολικά της Μουριατάδας, που ελεγχόταν από το θρυλικό κάστρο της Αρκαδιάς, και αυτή της περιοχής Μάκραινας - Χαλβάτσου, νότια του χωριού Τριπύλα, από το διάσελο του Σκουλαριού.Για την ταυτότητα του κάστρου, έχουν υποστηριχτεί κατά καιρούς, διάφορες απόψεις.

 

 Ο ερευνητής της Μεσσηνιακής Ιστορίας Θεόδωρος Μ. Τσερπές αναφέρει πως, κατά την περίοδο της βυζαντινής κυριαρχίας στη Μεσσηνία και μέχρι το 1205, ένα από τα πολίσματα, που ακμάζανε, ήταν μεταξύ άλλων και ο «Σαφλαούρος», το σημερινό Σαφλαούρο.

  Η μεγάλη σημασία που είχε το κάστρο για τους Βυζαντινούς, φαίνεται και από το γεγονός ότι το Σαφλαούρο ήταν ένα από τα κάστρα που πήρε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος από τον αδελφό του Θεόδωρο Β’, όταν ανακηρύχθηκε Δεσπότης του Μυστρά, το 1443.

  Στα 1463, αναφέρεται στους χωρογραφικούς χάρτες του Κάρλ Χόπφ, υπό Ενετική κυριαρχία. Επίσης, αναφέρεται και στους χωρογραφικούς πίνακες του 1467, αλλά κατεστραμμένο. Που σημαίνει ότι καταστράφηκε κατά τις Τουρκικές επιδρομές στη Μεσσηνία, επί Μωάμεθ Β’, μετά το 1460.

  Οι Ενετοί που το κατείχαν μέχρι τότε, εγκατέλειψαν τη Μεσσηνιακή ενδοχώρα και περιορίστηκαν στα τρία μεγάλα κάστρα της Κορώνης, της Μεθώνης και του Ναβαρίνου, τα οποία χρησιμοποιούσαν μέχρι το 1500.

  

Το Σαφλαούρο, που επιδιορθώθηκε και χρησιμοποιήθηκε κατά την περίοδο αυτή από τους Τούρκους, ξαναφτιάχτηκε στη συνέχεια από τους Ενετούς κατά τη δεύτερη και τελευταία περίοδο της Ενετοκρατίας, για να πέσει και πάλι στα χέρια των Τούρκων, στα 1715.  Τα στοιχεία αυτά, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το κάστρο χτίστηκε στη Βυζαντινή περίοδο. Χωρίς αμφιβολία, χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια και από άλλους καταχτητές και αποτέλεσε αντικείμενο διαμάχης και πολέμων ανάμεσα σε Βυζαντινούς Φράγκους, Τούρκους και Ενετούς. Και κατά πάσα πιθανότητα, οι τελευταίοι, μας το παρέδωσαν με τη μορφή που διασώθηκε ως τις μέρες μας.

  

 

 

 

 

 

 

         

 

 

ΠΗΓΗ: Lantzounato Messinias