Ένα μπουμπούκι δροσερό, νωρίς έχει ανθίσει
κι άνοιξε ροδοπέταλα, για να μοσχοβολήσει.
Όποιος το ρόδο μύριζε, μεθούσε, ζαλιζόταν
μα αύριο αν θα μαραθεί, κανένας δε
νοιαζόταν.
Το ρόδο ήταν τόσο αγνό, μα βιάστηκε ν
‘ανθίσει
και τώρα πίσω δεν μπορεί, κι αν θέλει να
γυρίσει.
Μόνο του νιώθει μοναξιά, το πιάνει απελπισία
γιατί σαν το μυρίσουνε, δε δίνουν σημασία.
Πόνεσε η καρδούλα του, κύλησε ένα δάκρυ
και ξάφνου κάποιος το'κοψε, απ' της ροδιάς
την άκρη.
Aπό την Ποιητική Συλλογή του Μπάμπη Ζερβού, για το ΣΕΛΛΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ BLOG NEWS-NEMESIS