Μόνος στον κόσμο περπατώ αυτόν που λεν αμαρτωλό ,
κλαρί στον άνεμο γυμνό κόντρα πηγαίνω και τολμώ .
Βοριάδες έκλεισα στο Νου και οπτασίες του χαμού ,
χιλιάδες όνειρα ψυχής και ευωδίες της αυλής .
Λευκό μαντήλι των Θεών στο πέτο έδεσα λυγμών ,
κάθε μου δάκρυ προσευχή να μην φοβάται το παιδί .
Και κάθε δείλι στο γιαλό το είδωλο μου στο νερό ,
που ταξιδεύει νοερά ακολουθώ χωρίς μιλιά .
Και τότε πορφυρό πανί
πέφτει απ τα μάτια η αχλή ,
και βλέπω πέρα μακριά... άτι καλπάζει η Λευτεριά....
Νίκος Δημογκότσης
Source :FB