.jpg)
Ο τρόπος που
συμπεριφέρονται οι άνθρωποι και ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τα πράγματα, δεν
μπορεί να ενταχτεί στην σοβαρή σκέψη ούτε και σε αυστηρή κριτική, καθώς είναι η
αντανάκλαση της κουλτούρας που έχουν. Οι φράχτες και τα εμπόδια στη σκέψη και
τα άκαμπτα δομημένα πρότυπα αντίληψης, μετουσιώνονται στην καθημερινότητα σε
αντίστοιχους ποικιλόμορφους <<φράχτες>> , ένθεν και ενθεν, άλλοτε πραγματικούς που στήνονται στο φτερο χωρίς κανένα συνεισηδιακό ενδοιασμό και άλλοτε εικονικούς στο μυαλό στην ψυχή... Ομως όλα αυτά αλληλοσυνδέονται...
Σιγά, σιγά το καλοκαίρι του σωτήριου έτους 2014, κάνει τον κύκλο του, καθώς λίγες μέρες απομένουν μέχρι να μπει τυπικά το Φθινόπωρο. Πάει και ο δεκαπενταύγουστος που σημειολογικά η εποχή του καλοκαιριού φτάνει στην κορύφωσή της, αλλά και ταυτόχρονα σημάνει την αντίστροφη φάση για την λήξη της καλοκαιρινής ανεμελιάς. Ωστόσο, κάτι μένει από αυτό! Η Μεγαλόχαρη κάνει πάντα το Θαύμα της για όλους εμάς, καθώς αναπτερώνονται οι ελπίδες για τους επόμενους μήνες-χρόνο. Εξάλλου η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, καθώς η χρονιά είναι στη μέση ακόμα και κατά την διάρκεια του καλοκαιριού ο ανέμελος χρόνος δίνει πάντα την ευκαιρία της δημιουργίας ονείρων…
Σιγά, σιγά το καλοκαίρι του σωτήριου έτους 2014, κάνει τον κύκλο του, καθώς λίγες μέρες απομένουν μέχρι να μπει τυπικά το Φθινόπωρο. Πάει και ο δεκαπενταύγουστος που σημειολογικά η εποχή του καλοκαιριού φτάνει στην κορύφωσή της, αλλά και ταυτόχρονα σημάνει την αντίστροφη φάση για την λήξη της καλοκαιρινής ανεμελιάς. Ωστόσο, κάτι μένει από αυτό! Η Μεγαλόχαρη κάνει πάντα το Θαύμα της για όλους εμάς, καθώς αναπτερώνονται οι ελπίδες για τους επόμενους μήνες-χρόνο. Εξάλλου η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, καθώς η χρονιά είναι στη μέση ακόμα και κατά την διάρκεια του καλοκαιριού ο ανέμελος χρόνος δίνει πάντα την ευκαιρία της δημιουργίας ονείρων…
Επιπλέον… δεν έχει
ακουστεί ακόμα το σφύριγμα της λήξεως της χρονιάς… τα όνειρα για την απόκτηση
χρημάτων, εργασίας, δόξας, λάμψης κλπ, χωρίς να κοπιάσουμε και πολύ... (έτσι μαθαμε τόσα χρόνια...), πάντα
στριφογυρίζουν στο μυαλό μας.
Από την άλλη… δεν απεμπολούμε το διαχρονικό σύνδρομο της
αίσθησης ότι είμαστε παντογνώστες, είμαστε οι άξιοι, οι αρεστοί και είμαστε
αυτοί που η ζωή τους χρωστά, όλοι οι άλλοι χρωστούν σε μας, είμαστε οι άμεπτοι οι αμόλυντοι οι ενάρετοι….
Μη ξεχνάμε ποτέ ότι οι
άνθρωποι αποφασίζουν κυρίως με βάση το ατομικό τους συμφέρον και συχνά με αυτό
που θεωρούν ατομικό συμφέρον.
Ωστόσο, τα πάντα γύρο
μας κινούνται και αλλάζουν… τίποτα δεν είναι πραγματικό..Τίποτα δεν μπορεί να μείνει
στάσιμο… τα πάντα γεννιούνται, αναπτύσσονται και στην συνέχεια πεθαίνουν.. Η
στιγμή που κάτι έχει κορυφώσει είναι αυτή ταυτόχρονα η αρχική στιγμή της
παρακμής, καθώς υπάρχει ένας φυσικός νόμος που ακούει στο όνομα αέναου συνεχούς
ρυθμού…
Με άλλα λόγια δεν μπορεί
να υπάρχει πραγματικότητα, αφού τίποτα δεν μένει σταθερό, τίποτα δεν έχει την μόνιμη ποιότητα που κατ’ εμάς επιζητούμε…
τίποτα δεν έχει υλικότητα πράγματα πηγάζουν από άλλα και διαλύονται μέσα σε
άλλα,..
Αυτό που εμείς καλούμε
<<πραγματικότητα>> διέπεται από κάποιες αρχές…
Τη δράση και την αντίδραση
Την εισροή και την εκροή
Την σύνθεση και την αποσύνθεση
Τη δημιουργία και την καταστροφή
Τη γέννηση, την ανάπτυξη
και νομοτελειακά το θάνατο
Τελικά τι μένει ?
Υπάρχει κάποια σταθερά ?
Αυτό που παραμένει
σταθερό είναι μόνο η διαρκής και αέναη αλλαγή των πάντων…
Ωστόσο πολλοί συνάνθρωποι
μας, που μπορεί να είναι φίλοι, συνάδελφοι, συντοπίτες, συμπατριώτες, στενοί
συγγενείς, κινούνται μέσα στο λεγόμενο
<<φράχτη>> του μυαλού…
Κρίνουν και προβαίνουν
ενίοτε σε αλόγιστες πράξεις…. Αποφασίζουν για την Ζώη των <<αδαών>>,
κρίνουν και δεν θέλουν, αποφεύγουν, εθελοτυφλούν, αγνοούν την κρίση της
αλαζονείας και της υπερφίαλης αμετροέπειας που διακρίνει την συμπεριφορά τους…
Κλείνουν τα μάτια και δεν μπορούν να
διακρίνουνε το βαθμό της μετριότητας αλλά και της ανεπάρκειας από την οποία
διακατέχονται...
Αποχωρούν κάνοντας
εξαρχής κινήσεις, που είναι καταδικασμένες και επιστρέφουν με θράσος καλύπτοντας
στο βάθος τη δειλία, την ασυνέπεια, αλλά
και την ελαφρότητα...
Όχι… Εμείς ποτέ δεν πρέπει να σταματάμε
να ελπίζουμε κι ας μας ψαλιδίζουν τα
φτερά....
Ωστόσο, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την εικονική
πραγματικότητα που είναι εγκλωβισμένοι, καθώς κοιτάζοντας τους “φράχτες” που
έχουν στο μυαλό και στην ψυχή, οι άνθρωποι
αυτοί βρίσκονται ανάμεσα μας και με τον έναν ή τον άλλο βαθμό αλληλεπιδρούμε
συνολικά στο κοινωνικό ιστό, ο οποίος
μας περιβάλει όλους…
Ένα θα έπρεπε να εμπεδώσουν καλά… τίποτα
δεν μένει σταθερό…
Τα πάντα <<ρέουν>> ποτέ
δεν μπορείς να μπεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι είχε πει ο Ηράκλειτος, αλλά
πάντα έχουν το αντίθετο τους… Θετική – Αρνητική η Ουδέτερη Ανάδραση…. Σταθερή
είναι μόνο η αναπόφευκτη αλλαγή και σε αυτή κανένας φράχτης δεν την σταματά…
Ουαί υμίν, γραμματείς και φαρισαίοι, υποκριτές!… με τους δηλητηριώδεις <<ΦΡΑΧΤΕΣ>>… Το μόνο που καταφέρνετε είναι να δηλητηριάζετε την κοινωνία , τον ίδιο τον χώρο που και εσείς ζείτε...
Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ
Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον,
καὶ ὅταν γένηται, ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν γεέννης διπλότερον ὑμῶν.
Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ λέγοντες ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ,
οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ, ὀφείλει…»........ "
Ο Διαχειριστής του ΣΕΛΛΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Blog News Nemesis , Βασίλειος Αργυρόπουλος.
