" Λέγεται ότι ο καλύτερος φίλος του κάθε ανθρώπου είναι η συνείδησή του. Και εγώ με τη δική μου τα έχω πολύ καλά. " Του Ιωάννη Βασιλόπουλου

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ
 Επειδή δεν έχω άλλο τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σας, διότι η εφημερίδα  του Συλλόγου «ΤΑ ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΕΛΛΑΙΩΝ», που είναι ενημερωτικό όργανο των συμπατριωτών μας, δεν δημοσίευσαν  δύο επιστολές μου, αναγκάζομαι να προσφύγω στο διαδίκτυο, προκειμένου να σας ενημερώσω για όσα εξωπραγματικά και κακόβουλα διαδίδονται τον τελευταίο καιρό και έχουν στόχο το πρόσωπό μου, αλλά  και για όσα σκοπίμως αποσιωπώνται. 

Αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες

    Όταν δείτε αναρτημένη στην ιστοσελίδα του Συλλόγου ή σε αυτή που διαθέτει ο συγχωριανός μας  Βασίλειος Αργυρόπουλος αυτή την επιστολή μου, σας παρακαλώ να μην την προσπεράσετε, επειδή είναι πράγματι πολύ μεγάλη, αλλά να υποβληθείτε στον κόπο να την διαβάσετε  με υπομονή και να την τελειώσετε. Κανείς δεν χάνει από την ενημέρωση, όταν μάλιστα αυτή είναι σωστή και τεκμηριωμένη με  αναμφισβήτητα στοιχεία. Δεν είναι δίκαιο ούτε ηθικό να κρίνουμε και να κατακρίνουμε τους άλλους, χωρίς να γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει. 

 

Τον τελευταίο καιρό λοιπόν γίνονται πολλά σχόλια εις βάρος μου σχετικά με την απόσυρση πολλών εκ των εκθεμάτων  μου από το Λαογραφικό Μουσείο και μη έχων άλλον τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σας, σας απευθύνω αυτή την επιστολή μέσω του διαδικτύου, ώστε να πληροφορηθείτε όλη την αλήθεια, την οποία άλλοι από άγνοια και άλλοι από κακοήθεια παραποιούν. Γιατί μόνο με αλήθειες πάνε οι κοινωνίες μπροστά. Όπως γράφει ο Γιάννης Βλαστάρης στο βιβλίο του «ΛΕΞΙΚΟ ΧΩΡΙΣ ΓΡΑΒΑΤΑ», όταν δεν μιλάμε αληθινά δεν σκεπτόμαστε πραγματικά και αν δεν σκεπτόμαστε πραγματικά κρίνουμε λανθασμένα. Ο Εθνικός μας Ποιητής Διονύσιος Σολωμός έχει ειπεί ότι το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθές.  Εγώ θα προσθέσω το ότι  πατριωτικό ( αφορά το Χωριό μας) είναι  ότι είναι αληθινό.

    Αλήθεια λοιπόν είναι και το ξέρετε, ότι  την νύχτα της 15^ης  Ιανουαρίου του 2015 δύο εκπρόσωποι του Δήμου Τριφυλίας, με την βοήθεια κλειδαρά, αλλαξαν  την κλειδαριά του Λαογραφικού Μουσείου, και τον ομφαλό τον αντικατέστησαν με άλλον, κράτησαν τα κλειδιά και το κλειδαμπάρωσαν  μέχρι της λήξεως της θητείας της απελθούσης δημοτικής αρχής, ήτοι επί τέσσερα χρόνια και εννέα μήνες. Εκτός αυτού αχρήστευτηκε ο συναγερμός, που το προστάτευε από κλοπή και διεκόπει η λειτουργία του αφυγραντή, που κατακρατούσε την υγρασία και των κλιματιστικών (Αιρ-Κοντίσιον), που διατηρούσαν σταθερή την θερμοκρασία. ΄Ετσι τα εκθέματα έμειναν ασυντήρητα  όλο αυτό το χρονικό διάστημα, ήταν εκτεθειμένα στον κίνδυνο  της φθοράς από την υγρασία, τα ακάρια  (σκόρο κ.λ.π.) αλλά και της κλοπής, αφού δεν προστατεύονταν πλέον από τον συναγερμό.

  Αλήθεια επίσης είναι ότι ο Σύλλογος, ο οποίος είχε αναλάβει την διαχείριση του Μουσείου, δεν έκανε κάτι σοβαρό ώστε να υποχρεώσει την Δημοτική Αρχή να συμμορφωθεί με την νομιμότητα, καίτοι τον ενημέρωσα αμέσως για την παράνομη ενέργεια της. Απλώς έστειλε στο Δήμο για την τιμή των όπλων κάποια τυπικά έγγραφα (ντουφεκιές στον αέρα δηλαδή, κατά το κοινώς λεγόμενο), χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μάλιστα σε ένα έγγραφό του με αριθ. πρωτ. 16/24-6-2016, με το οποίο ζητούσε από τον Δήμο την επαναλειτουργία του Πολιτιστικού Κέντρου και του καφενείου, που και αυτά είχαν κλειδαμπαρωθεί, είχε εξαιρέσει το Λαογραφικό Μουσείο. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι είναι δυνατόν να μη γίνονται δεκτοί από τον Δήμαρχο σε ακρόαση ο Πρόεδρος και μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου, άλλοτε να «σνομπάρονται» περιφρονητικά και άλλοτε να αποπέμπονται με απρέπεια και να μην καταγγέλλεται δημοσίως η απαράδεκτη  αυτή συμπεριφορά.  Ως Πρόεδρος της πενταμελούς Επιτροπής, που είχα ορισθεί με τις υπ’ αριθ.  185/22-2-2012 και 202/29-5-2014 αποφάσεις του Διοικητικού του Συμβουλίου, χωρίς μάλιστα να το ζητήσω, υποχρεώθηκα να υπερασπισθώ μόνος μου το Λαογραφικό Μουσείο, για το οποίο και πολύ χρόνο και  οικονομίες που είχαν ξεπεράσει τις 3.500 Ευρώ και  που δεν μου περίσσευαν, είχα διαθέσει. Κατήγγειλα λοιπόν  την παρανομία αυτή στην Αστυνομία και στην Εισαγγελική Αρχή.

  Είναι επίσης αλήθεια ότι στο Μουσείο είχα εκθέσει συνολικώς διακόσια σαράντα (240) αντικείμενα, ήτοι προσωπικά μου είδη, οικογενειακά μου κειμήλια, είδη οικιακού, αγροτικού και κτηνοτροφικού εξοπλισμού, εργαλεία πολλών επαγγελμάτων, πολλά των οποίων είχα αγοράσει από το Μοναστηράκι και από πλανοδίους παλαιοπώλες, έναν πλήρη αργαλειό, που είχα αγοράσει από μία κυρία που έμενε στην συνοικισμό του Αγίου Δημητρίου στην Καλαμάτα, αντί τετρακοσίων (400) Ευρώ και ένα  σιδηρουργείο με όλον τον εξοπλισμό του  (φυσερό, αμόνι, βαριοπούλες, σφυριά, ψαλίδες, χειροκίνητα τρυπάνια κ.λ.π.) από το Κοπανάκι αντί χιλίων πεντακοσίων (1.500) Ευρώ, που χρειάστηκε άλλα πεντακόσια για να το συντηρήσω, να του κατασκευάσω βάση για το άναμμα του κάρβουνου (λιγνίτη) και να το καταστήσω λειτουργικό. 

  Αλήθεια είναι πάλι ότι κατά την κοπή της βασιλόπιτας του Συλλόγου στις 1-3-2015 στο Ξενοδοχείο ΣΤΑΝΛΕΥ, δήλωσα από μικροφώνου και εις επήκοον όλων των παρευρισκομένων πως, αν ο Σύλλογος  αδιαφορήσει  για την τύχη του Λαογραφικού Μουσείου και των εκθεμάτων, θα αποσύρω τα δικά μου.

Αληθές είναι ότι στις 15 Ιουνίου του 2016 έστειλα στον Σύλλογο μία σκληρή σε περιεχόμενο επιστολή με την οποία τον ενημέρωνα  πως, αν συνεχίζει να αδιαφορεί για την τύχη του Μουσείου θα  αποσύρω τα εκθέματά μου, διότι δεν ήμουν διατεθειμένος να δεχθώ να καταστραφούν από την έλλειψη συντηρήσεως, ή να κλαπούν, αφού δεν προστατεύονταν από τον συναγερμό, με δεδομένο μάλιστα ότι η περιοχή του Μουσείου ερημώνει, κυρίως τον χειμώνα. Δεν ήμουν επίσης διατεθειμένος να τα οικειοποιηθεί ο Δήμος, ως είχε στόχο, γεγονός που είχα επισημάνει στον Σύλλογο. 

Αναφέρω εδώ τέσσερες περικοπές  εκείνης της επιστολής, που απευθύνονταν στο τότε Διοικητικό Συμβούλιο, για να έχετε, αγαπητοί συμπατριώτες και αγαπητές συμπατριώτισσες, σαφή γνώση γύρω από αυτή την ιστορία.

 

  1^η .-  «…Μπορεί εσείς (το Δ.Σ. του Συλλόγου δηλαδή) να μη κοπιάσατε και να μην έχετε διαθέσει ούτε πεντάρα για την ίδρυση αυτού του Μουσείου και ως εκ τούτου να μην ιδρώνει το αυτί σας, γι’ αυτό δεν τολμάτε όχι μόνο να καταγγείλετε αυτούς που προέβησαν στις αυθαίρετες αυτές ενέργειες, αλλά ούτε  και το όνομά τους να ψελλίσετε.  Είτε διότι σας λείπει το θάρρος, είτε διότι θέλετε να τηρείτε ισορροπίες, ένα είναι γεγονός: το ότι έχετε περιπέσει σε πλήρη αφασία. Σας λέω λοιπόν μεγαλοφώνως ότι είσθε αδικαιολογήτως απρόθυμοι να υπερασπισθείτε τα συμφέρονται και να διεκδικήσετε τα δικαιώματα του Συλλόγου γενικώς. Και ότι, στην περίπτωση του Λαογραφικού Μουσείου, οφείλετε να σέβεσθε και να υπερασπίζεσθε  τους  κόπους και τις θυσίες, ηθικές, υλικές και οικονομικές, αυτών που  το έστησαν, όσων διέθεσαν  εκθέματα και εκείνων που όλα αυτά τα χρόνια τα συντήρησαν…». 

 2^η .- «…Διά το στήσιμο αυτού του  Λαογραφικού Μουσείου, αγαπητοί φίλοι, έχω διαθέσει, όπως γνωρίζετε αμέτρητες ώρες κόπων και προσπαθειών και ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, που καθόλου δεν μου περίσσευε. Σε αυτό το Μουσείο έχω εναποθέσει προσωπικά αντικείμενα και οικογενειακά κειμήλια  κ.λ.π. και δεν είμαι διατεθειμένος να αναθέσω την τύχη τους σε οποιονδήποτε, πολύ δε περισσότερο να τα στερηθώ…».

 3^η .- «…Το Χωριό κατάντησε μια γαϊδουρόλακα, όπως λέγανε παλιά την ερήμωση, και κάνετε πως δεν το βλέπετε. Κάνετε ότι η στρουθοκάμηλος, που βάζει μόνο το κεφάλι της μέσα στην άμμο και νομίζει πως δεν την βλέπουν…».

 

4^η «…Σύντομα θα σας αποστείλω κατάσταση των εκθεμάτων που θα αποσύρω, ως έχων την αποκλειστική ιδιοκτησία τους, καθώς αυτά έχουν φωτογραφηθεί και καταγραφεί σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, όπως και όλα τα άλλα…».

Στην τελευταία παράγραφο αυτής της επιστολής ανέφερα τα εξής  επακριβώς: Και επειδή η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΕΛΛΑΙΩΝ» είναι έντυπο ενημερωτικό των μελών του Συλλόγου, παρακαλώ να δημοσιευθεί η παρούσα επιστολή μου σε αυτή, προκειμένου να λάβουν γνώση των προθέσεών μου οι συμπατριώτες μας, ώστε να μην αιφνιδιαστούν. Δυστυχώς και αδικαιολογήτως η επιστολή δεν δημοσιεύθηκε.

   Αλήθεια είναι ότι στις 26-9-2016, έστειλα στον Σύλλογο και δεύτερη επιστολή, με περιεχόμενο παρόμοιο της προηγουμένης. Και επειδή δεν είχε προσπαθήσει όσο έπρεπε και ως εκ τούτου δεν είχε κατορθώσει να αναλάβει  την διαχείριση του Μουσείου, του ζητούσα να μου παραδώσει τα εκθέματά που είναι ιδιοκτησίας μου, στέλνοντάς του σχετική κατάσταση και αν δεν μπορούσε, αφού δεν είχε κλειδιά, να με παραπέμψει στον δήμο. Τελικά με παρέπεμψε στο δήμο.

Παραθέτω και εδώ  τέσσερες περικοπές εκείνης της επιστολής, που απευθύνονταν στο τότε Διοικητικό Συμβούλιο

 1^η .- «…Είχα την ελπίδα, για να μην πω την ψευδαίσθηση, ότι ο Σύλλογος, στον οποίο είχε ανατεθεί η διαχείριση του Λαογραφικού Μουσείου και ο οποίος είχε ορίσει πενταμελή επιτροπή για το σκοπό αυτό, όχι μόνο θα είχε διαμαρτυρηθεί διά την όλως απαράδεκτη και καταφανώς παράνομη ενέργεια της Δημοτικής Αρχής, αλλά θα είχε κινήσει γη και ουρανό, για να την υποχρεώσει να επαναφέρει τα πράγματα εις την προτεραία κατάσταση…».

2^η .- «…Δυστυχώς όμως ο Σύλλογος δεν έκανε κάτι το σοβαρό και σπουδαίο προς αυτή την κατεύθυνση και με την αδράνειά του μου έχει δώσει δικαιολογημένα την εντύπωση ότι θεωρεί την διαχείριση του Λαογραφικού Μουσείου  περιττό βάρος από το οποίο θέλει να απαλλαγεί. Φαίνεται πως δεν έχουν καταλάβει μερικοί το πόσο βελτιώνει την γενικότερη εικόνα ενός χωριού η ύπαρξη και λειτουργία Λαογραφικού Μουσείου, ή οποιουδήποτε άλλου παραδοσιακού στοιχείου…».

3^η .- «…Είμαι βέβαιος ότι ουδείς άλλος Σύλλογος θα επεδείκνυε τέτοια αδιαφορία και αδράνεια σε παρόμοια περίπτωση. Αδιαφορία και αδράνεια, που δίνει την δυνατότητα στη Δημοτική Αρχή να ελπίζει ότι, όχι μόνο θα μπορέσει να αναλάβει στην διαχείριση του Μουσείου, αλλά και να ιδιοποιηθεί τα εκθέματά του, παρά την θέληση των δωρητών του κτιρίου και των ιδιοκτητών τους. Ίσως κάποιοι να μην ενδιαφέρονται, διότι τίποτε δεν έχουν διαθέσει ή εκθέσει στο Μουσείο αυτό.  Είναι Δικαίωμά τους. Όμως έχουν ηθική υποχρέωση να σέβονται και να προστατεύουν τους κόπους και τις θυσίες των άλλων, εφ’  όσον διεκδικούν τίτλους για λογαριασμό του κοινωνικού συνόλου και δεν έχουν ως κίνητρο την προσωπική προβολή…».

4^η - «… Όπως ασφαλώς γνωρίζετε, πέραν του χρόνου, των κόπων και των οικονομιών που διέθεσα για το στήσιμο αυτό του Μουσείου και που δεν θέλω να πάνε χαμένα, έχω εκθέσει εκεί προσωπικά αντικείμενα και οικογενειακά μου κειμήλια. Αντικείμενα και κειμήλια που έχουν για μένα κυρίως συναισθηματική αλλά και οικονομική αξία. Και επειδή διατηρούσα πάντοτε και διατηρώ την  ιδιοκτησία τους, δεν είμαι διατεθειμένος να δεχθώ να καταστραφούν, ή να τα οικειοποιηθεί ο Δήμος ή οποιοσδήποτε φορέας αυτού, ή και να κλαπούν, αφού δεν προστατεύονται.  Εξ’  άλλου δεν έχει και κανένα νόημα το να αφήνονται εκεί εκτεθειμένα στη φθορά του χρόνου.

    Γι’ αυτό, μαζί με την παρούσα  επιστολή μου σας αποστέλλω εις διπλούν κατάσταση των εκθεμάτων, των οποίων έχω την ιδιοκτησία και σας δηλώνω κατηγορηματικά και με λύπη, ότι θα τα αποσύρω εντός πέντε (5) ημερών από της λήξεως της προθεσμίας, αν μέχρι τις 31-10-2016 δεν έχετε αναλάβει την διαχείριση του Μουσείου και την ευθύνη της ασφαλούς φυλάξεώς τους. Επιφυλάσσομε δε να τα εκθέσω και πάλι, αν και όταν αυτό επαναλειτουργήσει όπως πριν…».

Στην τελευταία παράγραφο και αυτής   της επιστολής ανέφερα τα εξής  επακριβώς:

  Και επειδή θεωρώ αναγκαίο να ενημερωθούν οι συμπατριώτες μου διά τους λόγους που με ώθησαν σε αυτή την απόφαση, ώστε να μην κυκλοφορήσουν φήμες και λέει ο καθένας  «το μακρύ του και το κοντό του», παρακαλώ όπως δημοσιευθεί η επιστολή μου αυτή στην Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΕΛΛΑΙΩΝ», που είναι ενημερωτικό όργανο των μελών και των φίλων του Συλλόγου.-

 Δυστυχώς και αδικαιολογήτως και εκείνη η επιστολή δεν δημοσιεύθηκε. Φαίνεται πως κάποια μέλη της συντακτικής επιτροπής θεώρησαν πως ενδιαφέρει περισσότερο τους συμπατριώτες και τις συμπατριώτισσες η  ιστορία της μπύρας και της μπουγάτσας και η ζωή του Τσιτσάνη, από εκείνα που αφορούν την γενέτειρά μας, το χωριό μας.  

   Αλήθεια επίσης είναι το ότι ο κ. Κατσίβελας,αντιλαμβανόμενος την δυσχερή κατάσταση την οποία είχε επιτρέψει  να εξελιχθεί αλλά και , «την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος» και θεωρώντας αβέβαιη  την επανεκλογή του στις εκλογές του περασμένου Μαΐου, με κάλεσε εγγράφως να μου παραδώσει τα εκθέματά μου στις 18-4-2919. Το έγγραφο της προσκλήσεως με αριθ. πρωτ. 4998 και ημερομηνία 5-4-2019 κοινοποίησε και στον Σύλλογο. 

    Εν τούτοις μέλη του Διοικητικού του Συμβουλίου, προσποιούνται ακόμη και σήμερα πως δεν ξέρουν τίποτα από όλα αυτά που προηγήθηκαν. Κάνουν επίσης πως δεν ξέρουν και δεν λένε τίποτα, για   τα παλιά βιβλία μου που έχουν μουχλιάσει από την υγρασία και είναι για πέταμα για το παλιό ραδιόφωνο του οποίου καταστράφηκαν δύο από τα φιλντισένια πλήκτρα του και αποκολλήθηκε από την θέση της η πίσω πλευρά του από την υγρασία επίσης. Για τα  άλλα αντικείμενα που έχουν σκουριάσει, όπως το οδοντιατρικό εργαλείο  και η πριόνα του παππού μου, η ζυγαριά του πατέρα μου πού είχε στο μαγαζί του, όταν ζούσε,  για το λευκό νυφικό φόρεμα της μάνας μου με τις πολλές πιέτες  και  με τις χειροποίητες δαντέλες που κιτρίνισε από την κλεισούρα και την υγρασία σε τέσσερα σημεία, που προσπάθησα να καλύψω με μπλάνκο, αφού δεν έβγαιναν στο καθαριστήριο,  το κεντημένο στον αργαλειό σακούλι  της, με σχέδια, που το έφαγε ο σκόρος και το φωτογράφησα πριν το πετάξω στα σκουπίδια, γιά το καντράν του αλαβάστρινου τηλεφώνου που ήταν δώρο του κουμπάρου μου του Κουτρουμάνη όταν τον στεφάνωσα και που σκούριασε, για το  καμινέτο του καφέ, για τη φάκα, που επίσης σκούριασαν, για την ανέμη που διαλύθηκε σχεδόν τελείως και χρειάστηκε να την συναρμολογήσω από την αρχή, για το παλιό χειροπρίονο που έχουν αλλοιώσει ο σκόρος  και η σκουριά και για άλλα, που προσπαθώ να συντηρήσω και να τα συνεφέρω στην προηγούμενη κατάστασή τους. Και λέγω πως προσποιούνται, διότι ενώ έχουν δει τα ίδια ή  τις φωτογραφίες τους, δεν  μελετάνε τίποτε για όλα αυτά. Ξέρουν μόνο να λένε, να διαδίδουν και να κουτσομπολεύουν ότι «ο Βασιλόπουλος πήρε τα πράγματά του από το Μουσείο».

   Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί  σε μερικούς δεν αρέσει η αλήθεια. Γιατί  την φοβούνται; Τι άλλο έπρεπε να κάνω δηλαδή για να καταλάβουν και να κάνουν τα αυτονόητα; Να παραστήσω τον τρελό και να έλεγα δεν τα θέλω τώρα; Ότι μετάνιωσα για τις καταγγελίες που σας έκανα και τα εξώδικα που σας έστειλα; Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά που μου ζητούσαν κάποιοι κύριοι του Διοικητικού Συμβουλίου; Να περίμενα να αλλάξει η Δημοτική Αρχή; Και αν δεν άλλαζε τι θα γινόταν; Θα περίμενα άλλα τέσσερα χρόνια για να κάνουν αυτό που έπρεπε από την πρώτη κιόλας στιγμή; Για να  ρημάξουν και να καταστραφούν εντελώς τα εκθέματά μου και  τα εκθέματα των άλλων συμπατριωτών; Δεν τους αρκούσε η κατ’ επανάληψη, όχι μόνο προφορική αλλά και έγγραφη δήλωση και διαβεβαίωσή μου: Πάρτε τα κλειδιά εσείς, ανοίξτε το Μουσείο και εγώ εδώ είμαι για να τα επανεκθέσω; 

Αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες

  Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι χάρις στην δική μου σθεναρή αντίδραση ματαιώθηκαν τα σχέδια της Δημοτικής Αρχής να οικειοποιηθεί τα εκθέματα με διάφορα γραφειοκρατικά και νομικά τερτίπια, με προφανή σκοπό να τα μεταφέρει στην Κυπαρισσία, όπου έχει ετοιμάσει κτίριο δίπλα από το κάστρο και  που το προορίζει για Λαογραφικό Μουσείο, αλλά δεν έχει αντικείμενα να εκθέσει. Όπως ματαίωσα την τελευταία στιγμή τη μεταφορά του ΚΕΠ στο Ραφτόπουλο και την μετατροπή της πλατείας σε «πάρκιν», χάριν προσωπικών συμφερόντων. Και μη μιλούν κάποιοι για συλλογή υπογραφών, που επιχειρήθηκε με καθυστέρηση μηνός και πλέον και που, πολλοί την αποδοκίμασαν.

   Είδα αυτές τις ημέρες ανοιχτά τα πατζούρια μερικών παραθύρων του Λαογραφικού Μουσείου και πολύ θα ήθελα να πληροφορηθώ σε ποια κατάσταση ευρίσκονται τα εκθέματα των άλλων συμπατριωτών, αλλά και όσα δικά μου άφησα εκεί, ως ο αργαλειός, η ξύλινη τσιπουριά, το σιδηρουργείο, με όλα τα παρελκόμενά του κ.α

 Εδώ  πρέπει να προσθέσω  ότι, λίγες μέρες μετά την παράδοση των εκθεμάτων μου, σε ιδιαίτερη συνάντηση που είχα με τον κ. Κατσίβελα στο γραφείο του μια Παρασκευή, του έκανα την εξής επακριβώς πρόταση την οποία, προς τιμή του, υιοθέτησε με μεγάλη ευχαρίστηση: Κύριε Δήμαρχε: Είμαστε από παλιά φίλοι, αλλά εξ αιτίας κάποιων  συνεργατών σας, αυτή η φιλία πήγε χαμένη. Επειδή και οι δύο είμαστε μεγάλοι άνθρωποι, επειδή είμαστε άνθρωποι μορφωμένοι και κοινωνικοί, θα πρότεινα να ρίξουμε πίσω από τις πλάτες μας τα όποια παράπονα έχουμε ο ένας για τον άλλον και να ακούσουμε την φωνή της λογικής. Τι λέει λοιπόν η λογική και η πραγματικότητα; Λέει ότι όλα τα περιουσιακά στοιχεία που έχει ο Δήμος μας στην Τοπική Κοινότητα Σελλά, οφείλουν την ύπαρξή τους  στις θυσίες των μελών του Συλλόγου μας, που έχει κοινωνική προσφορά πενήντα και πλέον ετών. Του ανέφερα τα οικόπεδα στα οποία χτίστηκαν το τέως Δημοτικό Σχολείο, που σήμερα λειτουργεί ως έδρα του Κοινοτικού Γραφείου και το ΚΕΠ,  το κτίριο που στεγάζει το Περιφερειακό Αγροτικό Ιατρείο, που δωρίστηκαν από τον Σύλλογο στην τέως Κοινότητα. Επίσης το κτίριο των αποθηκών του Συνεταιρισμού, που δωρίστηκε στην Κοινότητα, για να διαμορφωθεί σε Λαογραφικό Μουσείο, το ισόγειο του  παλιού Κοινοτικού Γραφείου, που διαμορφώθηκε σε αίθουσα καφενείου, με δαπάνες του Συλλόγου και ορισμένων κατοίκων του Χωριού και την Παιδική Χαρά, που έγινε εξ ολοκλήρου και συντηρείται όλα αυτά τα χρόνια, με δαπάνες του Συλλόγου, τον οποίον Σύλλογο μάλιστα χαρακτήρισα  και ηρωικό. 

Όπως λοιπόν πήρατε με τον γνωστό τρόπο και χωρίς απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου τα κλειδιά του Μουσείου και του Πολιτιστικού Κέντρου, να τα επιστρέψετε χωρίς απόφαση, διότι δεν χρειάζεται. Συμφώνησε με ευχαρίστηση και μου είπε. Θα ειδοποιήσω τον Τάκη (εννοούσε τον Ντέντε) να τα φέρει εδώ την Δευτέρα. ΄Ελα να τα πάρεις. Χαιρετηθήκαμε εγκαρδίως και αποχώρησα. Ο Ντέντες τα παρέδωσε στο Αντιδήμαρχο Ιωάννη Μερκούρη εκείνη τη Δευτέρα. Τελικά του Μερκούρη, με τον οποίο  συναντηθήκαμε μετά από τηλεφωνική επικοινωνία, στην πλατεία της πόλεως ένα απόγευμα και μου είπε να πάω να τα πάρω την επόμενη ημέρα, του πρότεινα να παραδοθούν στον  Πρόεδρο του Συλλόγου,  ο οποίος αρνήθηκε όμως να τα παραλάβει τότε. Είχα επίσης εξασφαλίσει την δέσμευση  του τέως Δημάρχου για παραχώρηση της χρήσεως του κτιρίου, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση του Συλλόγου.

΄Οσο και να έχω προσπαθήσει, δεν έχω καταλάβει ακόμη, πως είναι δυνατόν να αγαπάνε το Μουσείο περισσότερο από μένα  εκείνοι που δεν έχουν διαθέσει ούτε πεντάρα, και δεν έχουν εκθέσει σε αυτό ούτε μία καρφίτσα. Εκείνοι που έχουν στα σπίτια τους, χάλκινους τεντζερέδες, παλιούς μύλους του καφέ, χαβάνια και άλλα παραδοσιακά σκεύη και παλιά αντικείμενα και δεν τα πηγαίνουν εκεί. Εκείνοι που θέλουν να κάνουν μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα, που λέει η λαϊκή παροιμία. 

Αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες

  Γνωρίζω πολύ καλά πως αν πει κάποιος μια αλήθεια κάμει δέκα εχθρούς. Παρά ταύτα δεν θα σταματήσω να μιλώ με αλήθειες και μάλιστα μεγαλοφώνως. Τις αρχές και τις αξίες, που σφυρηλατήθηκαν μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια που ζω, θα τις κρατήσω ζωντανές, όσο ο θεός θα μου επιτρέψει να βλέπω το φως του ήλιου.  Όλα αυτά μυ θυμίζουν την παροιμία «τον έμαθα να κολυμπά γυρεύει να με πνίξει».

  Λέγεται ότι ο καλλίτερος φίλος του κάθε ανθρώπου είναι η συνείδησή του. Και εγώ με τη δική μου τα έχω πολύ καλά.

  Σας ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε να με διαβάσετε. Σας αγαπώ όλους, ακόμη και εκείνους που  με έχουν πικράνει.

Κυπαρισσία  23/10/2019

Ιωάννης Ε. Βασιλόπουλος

Το Site Sella Messinias Blog News _Nemesis  (Περιοχή Τριπύλης Τριφυλίας Ν Μεσσηνίας) και ο Διαχειριστής του, δηλώνουν ότι δεν λαμβάνει θέση στα αναγραφόμενα , παρά μόνο αναδημοσιεύει την επιστολή που εστάλλει στο site απο τον  συμπατριώτη μας Ιωάννη Βασιλόπουλου, ακολουθώντας την βασική αρχή του ανεξάρτητου ιστότοπου της περιοχής Τριπύλης Τριφυλίας και ουδεμία ευθύνη φέρει για την ορθότητα και εγκυρότητα του περιεχομένου της.

ΤΡΙΠΥΛΗ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ Ν. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Γεωγραφικά – Δημογραφικά στοιχεία

Η ΔΕ Τριπύλης βρίσκεται στα ανατολικά του Δήμου. Έχει έκταση 69 τ.χλμ, είναι η μικρότερη σε έκταση Δημοτική Ενότητα του Δήμου, η λιγότερο πυκνοκατοικημένη και χαρακτηρίζεται ως ορεινή. Η ΔΕ Τριπύλης έχει πληθυσμό 354 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Κατά την απογραφή του 2001 είχε πληθυσμό 493 κατοίκους, παρουσιάζει δηλαδή μείωση κατά 7,90%. Εμφανίζει τη μικρότερη πληθυσμιακή πυκνότητα από τις ΔΕ. Ο δείκτης εξάρτησης είναι 1,05 και ο δομικός δείκτης αντικατάστασης είναι 0,40 (ο μικρότερος δείκτης από τον αντίστοιχο των άλλων ΔΕ του Δήμου).

 

β. Λοιπά στοιχεία

Η Βουνοζωσμένη Τριπύλη με τα δέκα (10) Τριπυλοχώρια της είναι μια από τις έξι (6) Δημοτικές ενότητες του Δήμου Τριφυλίας. Πρόκειται για ένα υψίπεδο 400μ. περίπου συνολικής έκτασης 69.970 στρ. ζωσμένο από το όρος Αιγάλεω και τα Κοντοβούνια που το διατρέχει καταμεσής ο Αρκαδικός Ποταμός. Ομηρικά λεγόταν ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΕΝΤΑΣ. Ο επισκέπτης μπορεί να χαρεί το ξεχωριστό χρώμα κάθε χωριού που είναι πνιγμένα στο πράσινο. Μπορεί να περπατήσει στα πανέμορφα δάση της εκεί που κάποτε ο Βασιλιάς ΝΕΣΤΩΡΑΣ προμηθευόταν τη ξυλεία του. Μπαίνοντας ο επισκέπτης από τη πρώτη πύλη στο Ελληνικό δίπλα στη Μουριατάδα μπορεί να δει το Θολωτό τάφο της ΑΜΦΙΓΕΝΕΙΑΣ και στη συνέχεια ημικυκλικά τα Τριπυλιοχώρια : ΔΑΡΑ - ΡΟΔΙΑ – ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟ – ΚΛΩΝΙ – ΑΣΟΥΤΑΙΝΑ – ΛΥΚΟΥΔΕΣΙ – ΤΡΙΠΥΛΑ – ΛΑΤΖΟΥΝΑΤΟ – ΚΑΛΟΓΕΡΕΣΙ – ΣΕΛΛΑ. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της Τριπύλης τα πέτρινα γεφύρια της, το δίτοξο πέτρινο γεφύρι στον Αρκαδικό ποταμό ( Σελλέϊκο Ποτάμι ), το μονότοξο πέτρινο γεφύρι που ενώνει τις δύο ρούγες στο Σελλά , το μονότοξο πέτρινο γεφύρι στο Καλογερέσι στις πηγές του Αρκαδικού ποταμού.

 

Ξεχωριστή θέση στο χώρο που δεσπόζει της περιοχής είναι το Κάστρο ΣΑΝ ΦΛΑΟΥΡΟ στο ΛΑΝΤΖΟΥΝΑΤΟ όπου και δεύτερη πύλη .
Επίσης ιδιαίτερη θέση στο χώρο έχει το Δημοτικό Σχολείο στο ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟ αφ ενός αρχιτεκτονικά και αφ ετέρου ιστορικά γιατί χτίστηκε επί Κυβερνήτη Καποδίστρια. Το Λαογραφικό Μουσείο Τριπύλης στο Σελλά έχει δημιουργηθεί με πολύ – πολύ μεράκι και ο επισκέπτης απαραίτητα πρέπει να το επισκεφτεί καθώς, επίσης, το Παραδοσιακό Λιοτρίβι στο ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟ. Εκεί όμως που ο επισκέπτης θα σταθεί με ευλάβεια και θα μείνει άφωνος είναι η μονή του ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΤΑ στο Σελλά. Πρόκειται για ένα Βυζαντινό Ναό χτισμένο σε υψόμετρο 800μ. περίπου το 1892. Ξεχωρίζει αφενός ως Αρχιτεκτόνημα αφετέρου ως δασικό περιβάλλον. Το φαράγγι ανάμεσα στο ΔΑΡΑ και στο ΚΡΙΤΣΙ του Αρκαδικού Ποταμού θεωρείται το Ελληνικό GRAND CANYON και προσφέρεται για πολύ τολμηρούς. Το πλήθος πηγών της Τριπύλης είναι κάτι το πολύ ξεχωριστό.

 

Ενδεικτικά σημειώνουμε τους Κανάλους στο ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟ. Τέλος η μοναδικότητα του Αρκαδικού Ποταμού ώθησε τους φίλους του να δημιουργήσουν το “ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΠΥΛΗΣ” 200μ. πάνω από τη γέφυρα του Σελλά. Ο χώρος είναι σε χρήση του Κοινωνικού συνόλου και ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει στα απίθανα παραποτάμια μονοπάτια του πάρκου να χαρεί την απίθανη ομορφιά μέσα από την ατελείωτη βιοποικιλότητα να γνωρίσει τη ζωή στο ποτάμι, να κολυμπήσει στη λίμνη του νερόμυλου και να απολαύσει το φαγητό της αρεσκείας του στο κιόσκι του πάρκου κάνοντας ελεύθερα χρήση του ΜΠΑΡΜΠΕΚΙΟΥ πάντα με σεβασμό στο χώρο.

 

Στη Δ.Ε Τριπύλης περιλαμβάνονται οι εξής 7 Κοινότητες με τους οικισμούς και συνοικισμούς τους:

1) Τ.Κ Ραπτοπούλου
- Το Ραπτόπουλο
- Η Παλαιά Βρυση

2) Τ.Κ Καλογερεσίου - Το Καλογερέσι

3) Τ.Κ Λατζουνάτου - Το Λατζουνάτο

4) Τ.Κ Λυπουδεσίου
- Το Λυκουδέσι
- Το Κλώνι

5) Τ.Κ Ροδιάς
- Η Ροδία
- Ο Δάρας

6) Τ.Κ Σελλά
- Ο Σελλάς
- Το Άνυδρο

7) Δ.Κ Τριπύλης - Η Τριπύλη

 

1) Τ.Κ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΥ = ΚΑΡΥΟΠΟΥΛΑ:

Είναι χτισμένο στην πλαγιά του βουνού, ανάμεσα στα χωριά Ροδιά (Λεντεκάδα) και Λυκουδέσι σε υψόμετρο 550μ. Δυο ρέματα χωρίζουν το χωριό σε γειτονιές, το «Ξερολάγκαδο» και τα «Κανάλια». Η παράδοση αναφέρει ότι οι πρώτοι του κάτοικοι ήρθαν από το χωριό Αγορέλιτσα της Μεσσηνίας. Το παλιό του όνομα (κατά την παράδοση) ήταν Καρυοπούλα. Την ονομασία αυτή, διατήρησε μέχρι το 1959, όπου και  μετονομάστηκε σε Ραπτόπουλο (από το Ράπτης και όχι Ράφτης). Ο κόσμος όμως, το ξέρει Ραφτόπουλο: «Είμαι από το Ραφτόπουλο». «Πάμε στο Ραφτόπουλο» κλπ. Δύο εκκλησίες έχει το Ραφτόπουλο. Η μια είναι των Αγίων Αναργύρων (Κοσμά και Δαμιανού). Χτίστηκε γύρω στα 1880 με πρώτο εφημέριο τον ιερομόναχο Ευγένιο Καρυώτη ο οποίος μετακλήθηκε από το Μοναστήρι της Σκαφιδιάς της Ηλείας. Η άλλη, η παλαιότερη, είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Έχει κτιστεί το έτος 1418 με πελεκητή πέτρα. Σε ένα πέτρινο ερμάρι βρέθηκαν οστά ανθρώπου, αγνώστων στοιχείων, προφανώς αυτού που την έχτισε ή την υπηρέτησε για χρόνια. Το τέμπλο της εκκλησίας είναι ξυλόγλυπτο, μεγάλης αξίας, και φυλάσσεται στο γυναικωνίτη της, με εντολή της υπηρεσίας βυζαντινών αρχαιοτήτων.

 

2) T.K KΑΛΟΓΕΡΕΣΙOY:

Το Καλογερέσι, είναι το ακρινό χωριό της Δ.Ε. Τριπύλης . Είναι χτισμένο, από πολύ παλιά, σε υψόμετρο 600 μέτρων περίπου. Είναι το πιο μακρινό χωριό από την Κυπαρισσία, γι αυτό είναι κάπως απομονωμένο. Ο πληθυσμός του χωριού, δεν ξεπέρασε ποτέ τις 50 οικογένειες. Είναι παραγωγικό χωριό από γεωργικής πλευράς, κτηνοτροφικό και ντυμένο με χαμόκλαδα, πουρνάρια και άλλα δέντρα. Ο δρόμος που ανηφορίζει από το Σελλά, περνάει από το Λεσοβίτι (Άνυδρο) και καταλήγει στο Καλογερέσι. Ο ίδιος δρόμος αν τον συνεχίσεις περνάει από τα χωριά Χρυσότοπος (Χρύσοβα), Ρευματιά (Λούμι), Κεφαλληνού, Ζερμπίσια και καταλήγει στο κεφαλοχώρι Μελιγαλάς κι από εκεί στην Καλαμάτα. Το Καλογερέσι, μετά την κατάργηση του τέως Δήμου Τριπύλης, που έγινε το 1912, απετέλεσε κοινή Κοινότητα, μαζί με το χωριό Τριπύλα. Στα 1919, το χωριό Τριπύλα προσαρτήθηκε στην Κοινότητα Λυκουδεσίου και στα 1933 το Καλογερέσι αναγνωρίστηκε σαν ξεχωριστή Κοινότητα. Πίσω από τις σκεπασμένες με θάμνους βουνοκορφές του είναι τα χωριά της πρώην επαρχίας Μεσσήνης. Σήμερα το Καλογερέσι έχει πληθυσμός 32 κατοίκων.

 

3) T.K ΛΑΤΖΟΥΝΑΤΟΥ:

4) T.K ΛΥΚΟΥΔΕΣΙOY = ΧΡΥΣΙΚΟ:

Το Λυκουδέσι, βρίσκεται στο άνω ακραίο μέρος της Δ.Ε. Τριπύλης , στα όρια των παλιών επαρχιών Τριφυλίας και Μεσσήνης, ανάμεσα στα χωριά Ραφτόπουλο και Τριπύλα, σε υψόμετρο 600 μέτρων. Για την ονομασία του χωριού η παράδοση λέει ότι ένας χωρικός πήγε στο δάσος για ξύλα. Εκεί δέχτηκε την επίθεση ενός λύκου αλλά αυτός κατάφερε να τον δέσει με την τριχιά που είχε μαζί του. Και από το δέσιμο αυτό του λύκου, πήρε και το χωριό την ονομασία του. Μια άλλη εκδοχή, λέει πάλι ότι κάποτε υπήρχε ένας νερόμυλος κάτω στο ποτάμι και η δέση του αυλακιού που βρισκόταν κοντά στην μεγάλη βρύση του χωριού, ανήκε σε κάποιον που το παρατσούκλι του ήταν Λύκος. Η τοποθεσία λεγόταν «του Λύκου η δέση» και έτσι από εκεί πήρε και το χωριό την ονομασία Λυκουδέσι. Το χωριό κατοικούσαν κτηνοτρόφοι οι οποίοι σιγά – σιγά όμως το εγκατέλειψαν και σήμερα έχει 27 κατοίκους.

 

ΚΛΩΝΙ.

Βαδίζοντας από το Ραφτόπουλο στο ανατολικό τμήμα της περιφέρειας της κυκλικής κοιλάδας της Τριπύλης, σε υψόμετρο 520 μέτρων, συναντάει κανείς το συνοικισμό του Κλωνί. Στην άκρη του δρόμου η μικρή εκκλησία του, αφιερωμένη στον Προφήτη Ηλία και δεξιότερα τα λιγοστά σπίτια του συνοικισμού, ύστερα το δάσος με τα άγρια δέντρα και τους θάμνους που δασώνουν την περιοχή. Το 1912 το χωριό δεν μπορούσε να κάνει τη δική του κοινότητα και έτσι μαζί με την Ασούτενα προσχώρησαν στην κοινότητα.

 

5) T.K ΡΟΔΙΑΣ = ΛΕΝΤΕΚΑΔΑ:

Ένα ακόμα χωριό του παλιού Δήμου Τριπύλης και Κοινότητας Τριπύλης , είναι και η Ροδιά, χτισμένη ανάμεσα στα χωριά Ντάρα και Ραφτόπουλο και γύρω του τα βουνά Βιγλατούρι, Ασφακίδια, Φανερή, Ψυχρό και Λούστρα. Παλιά λεγόταν Λεντεκάδα μέχρι το 1956 όπου μετονομάστηκε σε Ροδιά. Οι ντόπιοι όμως, προτιμούν να χρησιμοποιούν την παλιά ονομασία του χωριού. Η Λεντεκάδα, έγινε ξεχωριστή Κοινότητα στα 1912, αφού αποσπάστηκε από τον μέχρι τότε Δήμο Τριπύλης, που τον αποτελούσαν όλα τα γύρω χωριά. Στην αρχή, την Κοινότητα αποτέλεσαν τα χωριά Λεντεκάδα και το γειτονικό Δάρα (Ντάρα). Στη συνέχεια όμως στην Κοινότητα ανήκε και η Άνω Λεντεκάδα (Αγία Τριάδα) μέχρι που έσβησε σαν χωριό. Το χωριό αναφέρεται στην απογραφή των Ενετών του έτους 1689, όπου είχε 76 κατοίκους. Κατά την απογραφή του 1700, το χωριό είχε 140 κατοίκους. και με την απογραφή του 2011, η Ροδιά μέτρησε μόνο 58 κατοίκους.

 

ΔΑΡΑΣ = ΝΤΑΡΑ:

Ένα από τα παλιά και ιστορικά χωριά της Τριφυλίας είναι και το Δάρα ή Ντάρα όπως το λένε οι Ντόπιοι. Μέχρι πρότινος ήταν ένας μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Τριπύλης. Ακολουθώντας την διαδρομή Κυπαρισσία, Βρύσες, Μουριατάδα, «Ελληνικό», βρίσκεσαι στην είσοδο του λεκανοπεδίου της Τριπύλης. Μετά περνάς από την τοποθεσία που λέγεται «Νταρόλογγος» και διασχίζοντάς τον φτάνεις στη θέση «Διόδια», όπου υπάρχει μια διακλάδωση. Ένα από τα παλιά και ιστορικά χωριά της Τριφυλίας είναι και το Δάρα ή Ντάρα, όπως το λένε οι Ντόπιοι. Σήμερα είναι ένας μικρός οικισμός της κοινότητας Τριπύλης. Ακολουθώντας την διαδρομή Κυπαρισσία, Βρύσες, Μουριατάδα, «Ελληνικό», βρίσκεσαι στην είσοδο του λεκανοπεδίου της Τριπύλης. Το χωριό Ντάρα είχε 25 οικογένειες περίπου και οι κάτοικοι ήταν σχεδόν όλοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Διότι όλα τα χωριά της Τριπύλης είναι γεωργικά και κτηνοτροφικά. Κατά την απογραφή του 2011 έχει 20 κατοίκους.

 

6) T.K ΣΕΛΛΑ (o):

O Σελλάς είναι χωριό. Συνδέεται οδικώς με την Κυπαρισσία, το Δώριο και την Καλαμάτα. Χτιστηκε τον 13ο αιωνα και βρίσκεται σε υψόμετρο 500 μέτρων σε πράσινο περιβάλλον με ελιές αμπέλια και υγιεινό κλίμα. Η ίδρυση του λαογραφικού μουσείου του οικισμού και τα εγκαίνεια του τον Αύγουστο του 2006 ήταν ένα σημαντικό γεγονός για το χωριό και την ευρύτερη περιοχή της Τριφυλλίας. Το χωριό Σελλά, βρίσκεται στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο, στην επαρχία Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας, στην Κοινότητα Τριπύλης. Στα 1912, οι τότε Δήμοι διαλύθηκαν κι έγιναν οι Κοινότητες. Το Σελλά έκανε τη δική του, μαζί με το γειτονικό Λεσοβίτι (Άνυδρο), η οποία λειτούργησε μέχρι το 1998, όπου οι μικρές Κοινότητες καταργήθηκαν, σύμφωνα με το σχέδιο «Καποδίστριας», με το οποίο κι έγιναν οι νέοι Δήμοι και οι Κοινότητες. Από το 1998 λοιπόν, το Σελλά ανήκει στη νέα διευρυμένη Κοινότητα Τριπύλης και λέγεται Δημοτικό Διαμέρισμα Σελλά. Το χωριό Σελλά, βρίσκεται περίπου στο κέντρο του λεκανοπεδίου του παλιού Δήμου Τριπύλης και νυν Κοινότητας Τριπύλης.

 

Το Σελλά, είναι μια περιοχή με θρύλους και ιστορία, όπως όλη η Τριφυλία. Η Ελληνικότητά του, όσο κι αν δοκιμάστηκε κατά καιρούς, άντεξε στο καμίνι της ιστορίας, έτσι όπως αντέχει ο χρυσός στη φωτιά. Η ύπαρξη του χωριού, τοποθετείται στα βάθη των αιώνων. O τόπος είναι εύφορος και κατάλληλος για κτηνοτροφία. Το κλίμα είναι υγιεινότατο και το νερό ονομαστό. Οι κάτοικοί του, ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το χωριό Σελλά, με την μορφή που το ξέρουμε σήμερα, χτίστηκε γύρω στα 1350 με 1400. Κατά την παράδοση, το χωριό Σελλά οφείλει την ονομασία του, στο παρακάτω περιστατικό: Λέγεται ότι ο Τούρκος αγάς του χωριού Βαρυμπόπι, κάλεσε σε σύσκεψη τους αγάδες των γύρω χωριών. Φαίνεται πως θα ήταν ο ανώτερος στην περιοχή. Οι αγάδες πήγαν εκεί και στη συζήτηση που επακολούθησε, ο αγάς τους ρώτησε για τα εισοδήματα των χωριών τους. Τα προϊόντα του αγά του σημερινού χωριού Σελλά, που λεγόταν Καραλής, ήταν διπλάσια απ’ αυτά των άλλων. Και τότε ο αγάς φαίνεται πως του είπε: «Μωρ’ εσένα σου αξίζει να πάρεις μια σέλλα και να γυρίζεις μ’ ένα σελλωμένο άλογο». Κι από τότε ο Καραλής, σέλλωσε το άλογό του, και γύριζε στην περιοχή. Κι όλοι έλεγαν: «Πάμε στου «σελλά» το χωριό». Το όνομά του, ο Καραλής, το έδωσε στ’ αλώνια, ανατολικά του χωριού, κοντά στο σημερινό υδραγωγείο, δίπλα από το ερειπωμένο σπίτι του Κανασουλέα - «στ’ αλώνια του Καραλή» - όπου οι Σελλαίοι αλώνιζαν πριν από αρκετά χρόνια τα γεννήματά τους. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι η ονομασία Σελλά, προήλθε από το ποτάμι του νερόμυλου, που στον χάρτη αναφέρεται ως ποταμός Σελλάς. Τούτο όμως δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Διότι από πουθενά δεν προκύπτει ότι το χωριό λεγόταν «ο Σελλάς» (Δημόσια έγγραφα, ιστορικές μαρτυρίες, αφηγήσεις παλαιοτέρων κλπ.). Αντίθετα, υπάρχουν πλείστες καταγραφές, που αναφέρουν το χωριό ως «το Σελλά» με ένα ή με δύο λάμδα, που είναι και το σωστό. Μια ακόμα εκδοχή είναι ότι η ονομασία του χωριού προήλθε από τη Σλαβική λέξη Σελλό, που στα Σλαβικά σημαίνει χωριό. Και ότι η ονομασία δόθηκε από τους Σλάβους στο χωριό, κατά την κάθοδο των Σλάβων στην Πελοπόννησο, στα 760 μ.Χ. περίπου, που σημαίνει πως το Σελλά είναι ακόμα πιο παλιό απ’ ότι νομίζεται. Και τέλος, μια ακόμα εκδοχή είναι ότι η ονομασία προέρχεται από την τοποθεσία Σιλέζα ή Σελέζα (και Σουλιέζα), που στα Αρβανίτικα σημαίνει μεγάλο χωριό, κεφαλοχώρι. Την τοποθεσία Σουλιέζα, (όπως λεγότανε παλιά η σημερινή Σιλέζα), προφανώς την έδωσαν Αλβανόφωνοι, όταν ήρθαν στο χωριό προερχόμενοι από την Ήπειρο, τα παλιά εκείνα χρόνια.

 

ΑΝΥΔΡΟ = ΛΕΣΟΒΙΤΙ:

Στο δρόμο που πηγαίνει από το Σελλά προς το Καλογερέσι, συναντάμε το μικρό οικισμό Άνυδρο ή Λεσοβίτι. Κάποτε ήταν και αυτό ένα από τα μικρά χωριά του τόπου μας. Σήμερα όμως, έχει λίγα σπίτια. Δεν υπήρξε άλλωστε ποτέ μεγάλο χωριό. Το χωριουδάκι αυτό αποτελούνταν από καμιά δεκαριά οικογένειες. Ήταν λίγοι, αλλά λίγο σκληροί. Δεν είχαν αγαθές σχέσεις ο ένας με τον άλλον, παρά μόνο προστριβές .

 

7) Δ.Κ ΤΡΙΠΥΛΑΣ = ΜΥΤΥΛΑ:

Το χωριό Τριπύλα, (που για κάποιο χρονικό διάστημα λεγόταν και Μυτύλα) είναι ένα όμορφο χωριό . Το χωριό, βρίσκεται σε υψόμετρο 420 μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Λαντζουνάτου και Λυκουδέσι, κάτω από το βουνό Μπούρα, που δεσπόζει στα νοτιοανατολικά της Τριπύλης και σήμερα έχει 34 κατοίκους. Ιστορικά η Τριπύλη, από τα αρχαία ακόμα χρόνια, παρακολούθησε την ιστορία της υπόλοιπης Τριφυλίας και ιδιαίτερα της Κυπαρισσίας (Αρκαδιάς), που η ιστορία της υπήρξε μακραίωνη και πολυκύμαντη. Ο αρχαιολογικός χώρος του «Ελληνικού», κοντά στο χωριό Μουριατάδα, παρά τις καταστροφές, που προξένησαν τα συναπαντήματα των καιρών και ο πανδαμάτορας χρόνος, μιλάει εύγλωττα για την αρχαιολογική του ομορφιά.Έτσι, όλος ο χώρος της Τριπύλης, ακολούθησε την πορεία της αρχαίας πόλης Αμφιγένεια (το «Ελληνικό» ταυτίζεται με την πόλη αυτή).

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, τα χωριά της Τριπύλης, ήταν κάπως μακριά από την πρωτεύουσα και ορεινά καθώς ήταν απολάμβαναν κάποια σχετική ελευθερία. Οι κοτζαμπάσηδες όμως, καμιά φορά, ήταν πιο σκληροί από τους κατακτητές, γι αυτό πολλοί αναγκάζονταν να πάρουν τα βουνά. Η Τριφυλία, στα χρόνια της σκλαβιάς, έβγαλε «γερά» ντουφέκια, που όταν δινόταν η ευκαιρία χτυπούσαν τον τύραννο. Κατά τη δεύτερη Τουρκοκρατία (1715-1770), οι Τούρκοι χώρισαν τη Μεσσηνία σε 9 βιλαέτια. Έτσι το Βιλαέτι της Αρκαδιάς είχε στους κόλπους του την περιοχή της Κυπαρισσίας, την περιοχή της Ζούρτσας (σημερινή Φιγαλία), την περιοχή των Σουλιμοχωρίων και την περιοχή των Κοντοβουνίων. Σ’ αυτήν ανήκαν τα περισσότερα Τριπυλοχώρια.

Πηγή:
http://www.dimostrifylias.gr/dimos/dimotikes-enotites/koinotita-tripylis

ΠΟΛΟΣ ΕΛΞΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΩΝ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΠΥΛΗΣ!

Στην βουνοζωσμένη  Τριπύλης όπως έχει εύστοχα χαρακτηριστεί από ρομαντικούς συντοπίτες η περιοχή , κυριαρχεί  αναμφισβήτητα  η  φυσική ομορφιά. Είναι τα δάση τα ρέματα και ασφαλώς το κεντρικό ποτάμι που πηγάζει από την περιοχή του Λατζουνάτο και Τριπύλα  και εκβάλει στην περιοχή του καλονερού, που συνθέτουν μια πολύτιμη πηγή φυσικού πλούτου,  όχι μόνο για τα χωριά της Τριπύλης και της Τριφυλίας, αλλά ολόκληρου του νομού και πλέον και σε επισκέπτες από το εξωτερικό.  Ως εκ τούτου, το Πάρκο Τριπύλης του Ομίλου Τριπυλιωτών Φίλων του Αρκαδικού ποταμού αποτελεί πόλο έλξης και σημείο προορισμού ( Destination). Εχει στατιστικά παρατηρηθεί ότι σταθερά και σταδιακά, το πάρκο Τριπύλης  καθιερώνεται σε  προορισμό από επισκέπτες που προέρχονται πέραν των φυσικών συνόρων του νομού και όχι μόνο. Η επισκεψιμότητα στο πάρκο και στο ποτάμι αυξάνεται από χρόνο σε χρόνο με γεωμετρική πρόοδο με  περίοδο κορύφωσης να  παρατηρείται κατά την περίοδο του καλοκαιριού και δη μεταξύ των μηνών Ιουλίου-Αυγούστου.

ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ

Το τελευταίο διάστημα οι επισκέπτες προέρχονται όχι μόνο από την περιοχή της Μεσσηνίας και πέραν από αυτή, ,αλλά και από το εξωτερικό. Στο παραπάνω βίντεο δύο νέοι επιστήμονες από την Γερμανία ( Μόναχο), η δις Μόνικα και ο Ντομινίκ να απολαμβάνουν το μπάνιο τους στο ποτάμι. Μπορείτε να ακούσετε την συνομιλία που είχε μαζί τους Διαχειριστής του SELLA MESSINIAS BLOG NEWS-NEMESIS, και  θα επισημάνουμε μια και μοναδική λέξη από την εν λόγω συνομιλία η οποία προέρχεται από την οπτική γωνία και τον συναισθηματικό κόσμο την δις Μόνικα

Η δις Μόνικα αναφέρει  στο τέλος του βίντεο την λέξη  PARADISE   ( ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ) ….Η λήξη αυτή θα πρέπει να έχει αποδέκτες τους πάντες στην περιοχή, τόσο για το νόημα της δημιουργίας του Πάρκου, όσο και για την προστασία και διαφύλαξη του ανεκτίμητου φυσικού πλούτου της περιοχής.

           "  Όταν πιστεύουμε σε κάτι ανύπαρκτο με πάθος, τελικά το δημιουργούμε. Ότι δεν συνέβη ποτέ, είναι ότι δεν ποθήσαμε αρκετά… Ν. Καζατζάκης. "

Το άρθρο επιμελήθηκε ο Διαχειριστής του  Sella Messinias Blong News Nemesis- Περιοχή Τριπύλης.

Το περιεχόμενο του Blog αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Sella Messinias Blog News Nemeis . Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο blog μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του Blog χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας

ΛΙΤΟΣ ΑΛΛΑ ΛΑΜΠΡΟΣ Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΤΑ ΤΟ 2016!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ BLOG SELLA MESSINIAS 
BLOG  NEWS NEMESIS- @ All Rights Reserved.

      " ....Η μονή του ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΤΑ στο Σελλά είναι  Βυζαντινός Ναός χτισμένος σε υψόμετρο 800μ. περίπου το 1892.  Ξεχωρίζει αφενός ως Αρχιτεκτόνημα αφετέρου ως δασικό περιβάλλον και αποτελεί ένα ιστορικό κόσμημα αλλά και σημείο αναφοράς για την περιοχή. Η μονή βρίσκεται στα ανατολικά της περιοχής Τριπύλης στο βουνό πάνω από το χωριό της Τριπύλης Σελλά στο οποίο και ανήκει διοικητικά ..."



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ BLOG SELLA MESSINIAS BLOG  NEWS NEMESIS- @ All Rights Reserved.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ BLOG SELLA MESSINIAS BLOG  NEWS NEMESIS- @ All Rights Reserved.

Πρόσφατα ήταν η εορτή του Αγίου Νικήτα . Ως εκ τούτου,  ήταν αυτονόητη η επίσκεψη στο ιερό ναό του Αγίου Νικήτα στο χωριό μας το Σελλά!

Για όλους σχεδόν τους κατοίκους στη γύρω περιοχή της πανέμορφης ορεινής Μεσσηνιακής Τριπύλης και ασφαλώς και εμού προσωπικά, αποτελεί αναπόσπαστη ηθική, πνευματική και συναισθηματική υποχρέωση η επίσκεψη και συμμετοχή στον εορτασμό και την θεία λειτουργία που γίνεται  στα μέσα του Σεπτεμβρίου εδώ και πολλά χρόνια! .

 

Είναι προφανές ότι  μπήκαμε στο πειρασμό να φωτογραφήσουμε το παρθένο δάσος που το περιβάλλει.
 

Αυτή είναι η βουνοζωσμένη Τριπύλη με τα δάση της.

 

Για το ΣΕΛΛΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ BLOG NEWS - NEMESIS, Τάκης Αδαμόπουλος.

 

Πρόεδρος του Ομίλου Τριπυλιωτών φίλων Αρκαδικού Ποταμού!

• Συνταξιούχος Διευθυντής Τραπέζης 
•  
• Μέλλος της Ομάδας Διαχείρισης του 
• SELLA MESSINIAS BLOG NEWS NEMESIS- ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΡΙΠΥΛΗΣ

 

ΔΑΡΑΣ = ΝΤΑΡΑ ( ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΡΙΠΥΛΗΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ BLOG SELLA MESSINIAS BLOG  NEWS NEMESIS- @ All Rights Reserved.

Το μικρό πανέμορφο και γραφικό χωριό Ντάρα ή Δάρα, είναι από τα παλιά και ιστορικά χωριά της περιοχής Τριπύλης αλλά και της Τριφυλίας γενικότερα.  Μέχρι την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτη για την συνένωση κλπ,   ήταν ένας μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Τριπύλης του σημερινού Δήμου Τριφυλίας



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ BLOG SELLA MESSINIAS BLOG  NEWS NEMESIS 2015- @ All Rights Reserved.



Για να φτάσει κανείς στο εν λόγω χωρίο της Τριπύλης απο την Κυπαρισσία , ακολουθεί το δρόμο :(  Κυπαρισσία, Βρύσες, Μουριατάδα, «Ελληνικό», βρίσκεσαι στην είσοδο του λεκανοπεδίου της Τριπύλης και  περνάς από την τοποθεσία που λέγεται «Νταρόλογγος». Στην συνέχεια και εφόσον διασχίζεις τον Νταρόλογγο φτάνεις στο σημείο  «Διόδια», όπου υπάρχει μια διακλάδωση. Στην εν λόγω διακλάδωση διαλέγεις της διαδρομής προς Ντάρα, Ροδιά  Ραπτόπουλο κλπ. και το  αμέσως επόμενο χωριό που συναντάς μετά από 2-3 χιλιόμετρα είναι το Ντάρα. Ασφαλώς, μπορεί κανείς ερχόμενος από το Δωριο  να ακολουθήσει την διαδρομή :  Aετός,  Πολυθέα, Κρυονέρι,  και στο αμέσως επόμενο χωριό το Σελλά , να στρίψει  δεξιά προς Κυπαρισσία πριν μπει στο χωριό, ακριβώς στο ποδοσφαιρικό γήπεδο του εν λόγω χωριού. Μετά από οκτώ περίπου χιλιόμετρα και εφόσον περάσεις το Σελλαιίκο γεφύρι ,  η διαδρομή τον οδηγεί στο σημείο <<Διόδια>>, την διασταύρωση προς Ραπτόπουλο και Κυπαρισσία. Στο εν λόγω σημείο στρίβεις όπως είναι αυτονόητο αριστερά και αμέσως συναντάς το Ντάρα.

Ακολουθώντας τις διαδρομές των μεγάλων χωριών  στην  καρδιά της Μεσσηνίας ( Τρίκορφο ή Αριστομένη)  υπάρχουν αρκετές επιλογές για να φτάσεις στο Ντάρα. Οι σημαντικότερες είναι από το Χαλβάτσου και το Ξηροκάσι. Αμφότερα ακουληθείς την διαδρομή που σε οδηγουν προς Ραπτόπουλο και στην συνέχεια στο Ντάρα.  

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ BLOG SELLA MESSINIAS BLOG  NEWS NEMESIS 2015- @ All Rights Reserved.

Μικρό χωριό και πλέον συνοικισμός .

Το χωριό Ντάρα είχε 25 οικογένειες περίπου και οι κάτοικοι ήταν σχεδόν όλοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι, όπως βέβαια  όλα τα χωριά της Τριπύλης είναι γεωργικά και κτηνοτροφικά.

Το χωριό με τις υπέροχες Αχλαδιές .

Επιπλέον,  όπως μας έχει επισημάνει ο υφιστάμενος Δημοτικός Σύμβουλος και πρώην πρόεδρος της περιοχής Τριπύλης  Θόδωρος Τσαλαμανδρής, ο οποίος κατάγεται από το χωριό Ντάρα,  σύσσωμοι και  ανεξαιρέτως οι κάτοικοι και οι ετεροδημότες του,  όταν βρίσκουν μια γκορτσιά φροντίζουν να την κεντρώνουν και να την μετατρέπουν σε αχλαδιά. Ως εκ τούτου, απόρροια της εν λόγω πρακτικής το χωριό είναι γεμάτο από Αχλαδιές με υπέροχα αχλάδια στα κλαδιά τους.

 

Το χωριό με το πρωινό πανηγύρι.

Η επίσημη γιορτή στο  Ντάρα είναι η  ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ στις  6 Αυγούστου . Στο Ντάρα μετά την θεία λειτουργία στην  Εκκλησιά του χωριού, πραγματοποιείται μεγάλο πανηγύρι στο σημείο που μέχρι πρόσφατα ήταν ο αιωνόβιος πλάτανος που πλέον έχει ξεραθεί. Ως εκ τούτου,  έχει αντικατασταθεί από τους κατοίκους με τεχνική κατασκευή η οποία καλύπτει τις ανάγκες της ετήσιας εκδήλωσης.  

Τα κύρια χαρακτηριστικά του πανηγυριού, είναι δύο και ίσως μοναδικά στην Μεσσηνία. Από την μια το πανηγύρι ξεκινά το πρωί και όχι το βράδυ και από την άλλη άπαντες οι συμμετέχοντες έχουν καθιερώσει να   φέρνουν μαζί τους φαγητά και διάφορα εδέσματα από το σπίτι.

Είναι προφανές ότι δημιουργείται κατ' αυτόν τον τρόπο  μια οικογενειακή ατμόσφαιρα σε όλη την  διάρκεια του πανηγυριού και κρατά μέχρι αργά το απόγευμα.   

* Οδηγίες για το πως μπορείτε να φτάσετε στο NTAΡΑ-ΔΑΡΑ, πατήστε εδώ

...

Το άρθρο επιμελήθηκε ο Διαχειριστής του  Sella Messinias Blong News Nemesis- Περιοχή Τριπύλης.

Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του  SELLA MESSINIAS BLOG NEWS NEMESIS - © 2016.
Το περιεχόμενο του Blog αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Sella Messinias Blog News Nemeis . Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο blog μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του Blog χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας.